Bincangkan Hierarki Golongan Pemerintah di Tanah Melayu sebelum Kedatangan British

SOALAN 1:

A. PENGENALAN:

1. Sebelum tahun 1874, masyarakat Melayu di Tanah Melayu telah mernpunyai hierarki sosial tersendiri yang terdiri daripada golongan pemerintah dan golongan diperintah. 2. Golongan pemerintah menduduki hierarki teratas yang terdiri daripada raja, golongan bangsawan atau kerabat diraja, pembesar, golongan ularnak atau agama dan pendeta.
3. Tujuan utama hierarki ini diamalkan untuk menentukan kedudukan dan tugas golongan pemerintah serta memastikan keharmonian dalam rasyarakat.

B. ISI:

1. Raja/ Sultan:

a) Kedudukan
i. Raja atau sultan merupakan golongan pemerintah yang menduduki hierarki tertinggi dalam masyarakat Melayu.
ii. Mereka merupakan ketua pemerintah dan bertanggungjawab melaksanakan semua aspek pentadbiran di negeri baginda.
iii. Meyeka juga menjadi ketua angkatan tentera, ketua agama, pemodal dalam perdagangan dan lain-lain.

b) Keistimewaan raja
i) Raja atau sultan juga. mempunyai beberapa keistimewaan seperti bahasa, warna, alat dan lambang kebesaran. Bahasa yang digunakan oleh raja ialah bahasa istana atau juga dikenali sebagai bahasa dalam seperti beta, baginda, santap, gering, beradu, makam dan sebagainya,
ii) Dari segi warna, wama di raja ialah warna kuning untuk pakaian rasmi dan peralatan istana. Alat-alat kebesaran pula merupakan peralatan yang hanya boleh digunakan di istana seperti ketur, kendi, tombak berambu, kipas besar berarnbu dan lain-lain, Lambang kebesaran pula adalah lembing yang digunakan untuk memperlihatkan kekuasaan baginda seperti tengkolok, pending, mahkota, cap mohor dan nobat.

c) Peranan raja:
i) Politik
- Raja atau sultan juga memainkan peranan yang sangat penting terutama dari aspek politik, ekonomi dan sosial.
- Dan segi politik misalnya baginda merupakan ketua negeri yang berkuasa mutlak, mempunyai kuasa dari aspek hal ehwal luar negeri, ketua hakim dan perundangan dan berkuasa melantik pembesar terutama pembesar­pembesar di peringkat negeri dan daerah.
ii) Ekonomi
- Dari segi ekonomi, baginda menguasai semua sumber ekonomi negeri seperti cukai dan percukaian, hasil hutan, pelombongan, perdagangan dan menentukan sistem sukatan, ukuran dan timbangan.
- Baginda juga berkuasa mengeluarkan surat kebenaran membeli, menjual dan memajak cukai kepada pedagang.
iii) Sosial
- Sultan atau raja berperanan sebagai ketua angkatan tentera, memelihara undang-undang dalam negeri serta mengawal ketenteraman dan kesej ahteraan rakyat.
- Selain itu, baginda juga menjadi ketua agama Islam dan adat istiadat Melayu, mengumiakan anugerah kepada rakyat yang berjasa serta mengesahkan keputusan Majlis Penasihat Raja.

2. Golongan kerabat diraja
­
1. Merupakan golongan kedua dalam hierarki masyarakat Melayu.
ii. Golongan ini kebanyakannya terdini daripada saudara mara terdekat raja atau sultan. Golongan ini memiliki keistimewaan seperti menggunakan gelaran Tengku. Engku, Tuan, Wan, Nik dan lain-lain, menggunakan warna kuning sebagai warna rasmi, menggunakan bahasa istana dan lain-lain.
iii. Ada dalam kalangan kerabat di raja ini dianugerahkan oleh raja daerah-daerah tertentu untuk ditadbir dan sekaligus menjadi pembesar daerah seperti Engku Wan Ahmad yang menjadi pembesar daerah Jeram di Kelantan, Raja Mahadi menjadi pembesar daerah Kelang di Selangor dan lain-lain.

3. Golongan Pembesar

i. Merupakan golongan ketiga dalam hierarki pemerintah. Mereka terdiri daripada kerabat-kerabat diraja dan rakyat biasa yang dilantik oleh raja sebagai pembantu baginda dalam pentadbiran. Pembesar-pembesar ini dibahagikan kepada tiga peringkat iaitu peringakat negeri atau pusat, daerah dan kampung. Mereka dilantik meIalui dua cara iaitu secara warisan atau keturunan dan meIalui lantikan oleh raja. Pembesar mempunyai kawasan pegangan dan cap mohor sendiri.
ii. Peranan pembesar meliputi politik, ekonomi dan sosial. Dan segi politik, golongan ini menjadi ketua pemerintah, dan menjaga keamanan di kawasan masing-masing.
iii. Dari segi ekonomi pula, mereka memungut cukai seperti cukai kepala, pertanian, perdagangan dan lain-lain, kemudian menyerahkan hasil kutipan sebanyak 10% kepada pembesar di peringkat pusat. Mereka juga menguasai semua hasil ekonomi seperti cukai, hasil hutan, perlombongan dan lain-lain di kawasan pegangan masing-masing.
iv. Dari segi sosial pula, pembesar memainkan peranan menjaga kebajikan rakyat, memastikan pelaksanaan undang-undang, menyediakan tenaga kerja dan tentera kepada raja, memastikan rakyat taat setia kepada raja serta melaksanakan adat istiadat menjunjung duli setiap sambutan perayaan Islam seperti Hari Raya Puasa.

4. Golongan Ulamak
i. Golongan ini merupakan mereka yang mahir dalam hal ehwal yang berkaitan dengan hukum syarak dan selok belok agama Islam termasuk mengeluarkan fatwa tentang isu-isu agama.
ii. Mereka menjadi penasihat sultan dalam aspek agama Islam. Gelaran ulamak berbeza mengikut negeri seperti Dato' Mufti di Kelantan, Orang Kaya Imam Besar di Perak, Tokku di Terengganu dan lain-lain. Golongan ini sangat dihormati dalam masyarakat kerana kemahiran keagamaan mereka.

5. Golongan Pendeta

i. Golongan pendeta pula menduduki hierarki terakhir dalam golongan pemerintah.
ii. Mereka sangat mahir dan menjadi pakar nzjuk dalam hal-hal yang berkaitan dengan kesusasteraan, kesenian, kebudayaan, adat istiadat dan salasilalr raja seperti Tun Sri Lanang, Abdullah Munsyi dan lain-lain. Golongan ini sangat rapat dengan istana kerana menjadi pencatat bagi diari diraja.

C. KESIMPULAN:

1. Sebagai kesimpulannya kita dapati, golongan pemerintah telah mengekalkan kedudukan mereka dalam hierarki sosial masyarakat Melayu.
2. Walau bagaimanapun, kedudukan ini mula mengalami perubahan selepas kedatangan British. Golongan pemerintah mula hilang kuasa dari segi politik dan ekonomi. Walaupun begitu, kedudukan dalam hierarki sosial masih dikekalkan.

BINCANGKAN SISTEM POLITIK DI TANAH MELAYU SEBELUM CAMPUR TANGAN BRITISH

Pendahuluan

Sebelum campur tangan British, sistem politik yang diamalkan di Tanah Melayu berasaskan kepada sistem politik tradisional dan berhierarki. Umumnya sistem politik kesultanan Melayu dapat dipecahkan kepada tiga iaitu pentadbiran peringkat negeri, daerah dan kampung.

Isi

1. Pentadbiran peringkat negeri mempakan unit terpenting dalam sistem politik Melayu. Dalam pentadbirannya, sultan akan dibantu oleh pembesar bagi melicinkan urusan pentadbiran.

2. Sultan memiliki kuasa tertinggi dan memerintah secara mutlak serta berkuasa penuh sama ada dalam negeri hatta meliputi jajahan takluknya. Kedudukan sultan diperkukuhkan dengan konsep daulat, memiliki keistimewaan tertentu serta mempunyai cop mohor sebagai lambang kekuasaannya. Antara keistimewaan sultan merangkumi penggunaan bahasa, alat kebesaran, wama dan sebagainya. Sultan akan melantik kalangan putera yang sulung untuk menggantikannya selepas kemangkatannya

3. Pentadbiran peringkat daerah merupakan unit politik kedua terbesar. Pemecahan negeri kepada unit lebih kecil iaitu daerah atau jajahan adalah bermatlamat melicinkan umsau pentadbiran. Pemilihan pembesar untuk mentadbir daerah ditentukan oleh sultan berdasarkan kepada kriteria-kriteria tertentu yang dimilikinya dan banyak berjasa kepada sultan.

4. Setiap pembesar yang dilantik akan dianugerahkan surat tauliah dan cop mohor oleh sultan sebagai lambang kekuasaannya terutama di wilayah tadbir atau kawasan pegangannya.Misalnya Dato' Bahaman diberi tauliah mentadbir wilayah Semantan.

5. Pembesar peringkat daerah akan bertanggungjawab terhadap raja sama ada dalam aspek menyediakan tenaga kerja, menyelesaikan perselisihan antara rakyat, menjaga keamanan dan keselamatan, pelaksanaan hukuman, mengutip cukai dan bekalan tenaga tentera.
6. Unit pentadbiran paling kecil dalam sistem politik Melayu tradisional ialah kampung. Unit politik kampung biasanya didiami oleh golongan rakyat yang bergiat dalam kegiatan ekonomi sara diri. Mereka merupakan pengikut setia dan penyokong kepada golongan peinbesar.

7. Pentadbiran peringkat kampong diketuai oleh Penghulu atau Tok Kweng. Mereka dilantik oleh pembesar berdasarkan kepercayaan dan keakraban hubungannya. Penghulu yang dilantik akan diberikan surat tautiah oleh sultan. Penghulu akan melaksanakan tugan-tugasnya di peringkat kampong dan bertanggungjawab kepada pembesar di peringkat daerah. Penghulu akan melaksanakan tanggungjawabnya meliputi soal kutipan cukai, menyelesaikan masalah rakyat di kampungnya dan taat setia kepada sultan.


Kesimpulan
Masyarakat Melayu tradisional mempunyai satu unit politik yang tersusun dan bersistematik sebelum kedatangan British.Namun begitu, unit politik ini mula tergugat dan berubah apabila British memperkenalkan sistem birokrasi pentadbiran Barat. Akibatnya raja dan pembesar Melayu telah kehilangan kuasa terutama dalam politik dan ekonomi.

GALURKAN GERAKAN ANTI-JEPUN DI FILIPINA DAN DI BURMA SEKITAR TAHUN 1942 HINGGA 1945

Pendahuluan:

-Gerakan anti-Jepun merupakan gerakan menentang penguasaan Jepun yang dilakukan oleh rakyat tempatan dikebanyakkan negara-negara Asia Tenggara terutamanya di Filipina dan Burrna.

-Pendudukan Jepun di Asia Tenggara khususnya di Filipina berlaku pada 9 April 1942 dengan serangan ke atas Bataram dan Corregidon Seterusnya pada 6 Mei Filipina berjaya ditawan oleh Jepun.Sementara di Burma penaklukan Jepun berlaku pada Mei 1942 dengan bantuan Jeneral Aung San melalui Tentera Kemerdekaan Burma.

-Pendudukan Jepun dengan menggunakan slogan "Asia Untuk Asia" telah meraih simpati rakyat tempatan pada awalnya namun akhirnya telah menimbulkan rasa tidak puas hati rakyat lalu mencetuskan gerakan anti-Jepun yang bertujuan menghalau Jepun daripada tanah air mereka dan untuk membentuk kerajaan sendiri.

(a) Gerakan anti-Jepun di Filipina.

-Jepun menguasai setiap jabatan walaupun orang Filipina menjadi ahli dalam "Kalibapi" (Kesatuan perkhidmatan Filipina Baru) yang dipaksa oleh Jepun.

-Untuk memenangi hati rakyat,Jepun telah menubuhkan sebuah Suruhanjaya Perlembagaan bagi merangka sebuah perlembagaan baru bagi Republik Filipina yang merdeka.

-Pada 14 Oktober 1943 Jepun telah mengisytiharkan kemerdekaan Filipina secara rasmi dengan melantik Jose P. Laurel sebagai Presidennya.Namun Jepun masih berkuasa dan Presiden hanyalah sebagai boneka Jepun.

-Akibatnya Luis Taruc dan Casto Alejandrino telah menubuhkan tentera rakyat anti-Jepun atau Hukbalahap dengan sokongan padu daripada golongan petani yang bertujuan untuk menyingkirkan Jepun di Filipina dan membantu perkhidmatan perisikan Amerika serta menyusun strategi menamatkan pemerintahan Jepun.

-Hukbalahap telah melancarkan serangan ke atas kedudukan penguasaan Jepun di Filipina. dan tanah yang berjaya diduduki telah diagih-agihkan kepada golongan petani.
-Gerakan tentera Hukbalahap tidak dapat menguasai Filipina apabila Amerika Syarikat kembali menguasai Filipina pada September 1945.

(b) Gerakan anti-Jepun di Burma.

-Pada bulan Mei 1942 British berjaya dikalahkan oleh Jepunn dengan bantuan Jeneral Aung San dan Tentera Kemerdekaan Burma.

-Untuk menjaga hati rakyat Burma, Jepun telah menubuhkan kerajaan yang dikenali sebagai Pentadbiran Baho yang diketuai oleh orang Burma iaitu Dr. Ba Maw.Namun orang Jepun masih memegang dan menguasai jawatan ketua beberapa jabatan penting.

-Da1am masa yang sama, untuk meraih sokongan rakyat tempatan dan kerjasama daripada golongan tokoh politik, Jepun telah membebaskan tawanan politik seperti U Ba Pe, U Nu dan sebagainya.

-Pada I Ogos 1943 Jepun telah mengisytiharkan kemerdekaan Burma dengan melantik Dr. Ba Maw sebagai Perdana Menteri dibantu oleh kabinet dan majlis penasihat. Sebagai balasannya,Burma dikehendaki memberikan sokongan kepada Jepun dalam menentang pihak
Berikat.

-Walau bagaimanapun, kuasa orang-orang Burma dalam kerajaan yang baru dibentuk sangat terhad.Maka nasionalis Burma terlalu kecewa dan mula mengatur pakatan sulit dengan pihak komunis pimpinan Thakin Soe untuk menggulingkan pemerintahan Jepun kerana keadaan ekonomi Burma semakin buruk di bawah pemerintahan Jepun berbanding sewaktu berada di bawah pemerintahan British. Hal ini telah membangkitkan semangat anti-Jepun di Burma.
-Ahli Thakin mula melakukan gerakan bawah tanah untuk menentang Jepun sementara Aung San telah menubuhkariTentera Kemerdekaan Burma anti-Jepun yang kernudiannya membentuk Liga Kemerdekaan Rakyat Anti-Fasis(AFPEL) untuk menentang Jepun dan bermatlamat untuk menubuhkan kerajaan sendiri dengan melakukan pemusnahan terhadap lokasi strategik.

-Pada Mei 1945 Inggeris menguasai semula Burma dan Aung San telah berusaha mendapatkan sokongan daripada golongan Karen,Shan, Chui dan Kachin serta membebaskan Liga Kemerdekaan Rakyat Anti-Fasis daripada pengaruh komunis dalam usaha menyakinkan British untuk mendapatkan kemerdekaan Burma.

Kesimpulan:

-Pendudukan Jepun di Filipina tidak mendapat sokongan daripada rakyat Filipina kerana telah berpuas hati dengan pemerintahan Amerika Syarikat yang juga telah memjanjikan kemerdekaan kepada mereka.Akibat daripada rasa tidak puas hati terhadap pemerintahan Jepun dan dasarnya maka berlakulah gerakan atiti-Jepunn yang dilakukan oleh Hukbalahap.

-Sementara di Btu-ma gerakan anti-Jepun bermula dengan Aung San menubuhkan Liga Pembebasan Rakyat Anti Fasis yang menjalankan gerakan bawah tanah dan memusnahkan kepentingan serfs lokasi strategik di Burma.

Huraikan bagaimana pendudukan Jepun 1941-1945 di Filipina dan Myanmar tlh mempengaruhi perkembangan gerakan nasionalisme di kedua-dua negara tersebut

A. PENGENALAN

1. Mulai tahun 1932 tentera Jepun mula menguasai arena politik negaranya. Perdana Menteri Jepun ketika itu Jeneral Tojo Hideki tealah memulakan dasar perluasan kuasa dan empayer ke Asia Pasifik.
2. Implikasinya beberapa buah negara di Asia Tenggara termasuk Filipina dan Myanmar telah jatuh ke tangan Jepun.
3. Zaman pendudukan Jepun 1941-1945 di Filipina dan Myanmar telah member kesan yang besar kepada gerakan nasionalisme di kedua-dua negara tersebut.

B. ISI

1. FILIPINA

a. Sepanjang pendudukan Jepun di Filipina, suatu, suasana baru telah diwujudkan kepada rakyat dan nasionalis tempatan bagi tujuan meraih sokongan. Bagi tujuan tersebut Jepun telah membentuk sebuah Suruhanjaya Eksekutif Filipina dengan harapan dapat memberi peluang kepada pemimpin Filipina untuk melibatkan diri dalam pemerintahan negara. Pengalaman ini sememangnya amat berguna kepada pemimpin tempatan untuk mentadbir dan memerintah sendiri kelak.

b. Antara tokoh-tokoh yang menganggotai suruhanjaya tersebut seperti Jorge B. Vargas, Benigno Aquino, Antonio de Las Alas dan Jose P. Laurel. Malah tokoh-tokoh inilah yang kemudiannya bertindak sebagai pemimpin tempatan.

c. Bagi mengukuhkan lagi kedudukan di Filipina, satu pertubuhan khas telah dibentuk yang dikenali Hodoo-Bu. Badan ini bertujuan untuk menyebarkan risalah-risalah perpaduan dalam kalangan negara di Asia dan seterusnya diharap dapat meraih sokongan rakyat untuk rnenentang pihak Berikat.

d. Jepun juga berhasrat menyatupadukan seluruh kakitangan awam di Filipina. Atas dasar itu satu pertubuhan yang dikenali KALIBAPI telah ditubuhkan. Pertubuhan ini kemudiiannya menjadi penggerak yang berkesan dalam usaha berpemerintahan sendiri.

e. Dasar sederhana Jepun terhadap beberapa pertubuhan politik telah memberi peluang dan kesempatan untuk beberapa pertubuhan seperti Persatuan Bantuan Wanita, Institusi Buruh Filipina dan Persatuan Kebajikan Jepun merancang dan bertindak berdasarkan keperluan mereka.

f. Lanjutan daripada itu sebuah parti berhaluan kiri dikenali sebagai Hukbalahap di bawah pimpinan Luis Taruc telah bangkit dan menjadi penentang utama kepada pendudukan Jepun di Filipina. Malah kumpulan ini yang mendapat sokongan rakyat bawahan telah bergerak secara sulit dan berjaya melancarkan beberapa revolusi sehingga berjaya menawan kembali beberapa kawasan pertanian daripada tentera Jepun. Tanah-tanah tersebut kemudiannya dibahagikan kepada golongan petani yang memerlukannya. Hukbalahap juga turut memain peranan dalam menamatkan pemerintahan Jepun di Filipina

2. MYANMAR

a. Sebagaimana di Filipina, Myanmar juga mendapat suntikan kesan daripada pendudukan Jepun di negaranya walaupun hanya tiga setengah tahun berkuasa. Kemenangan Jepun telah menghancurkan sama sekali tanggapan bahawa British sebuah kuasa yang kuat. Sebaliknya kejayaan Jepun telah memberi kesedaran orang-orang Timur juga mampu bangkit dan berjaya serta berdikari untuk mengubah negara sendiri.

b. Bagi tujuan mengekalkan pentadbiran, Jepun telah bertindak menyatukan para nasionalis dalam satu pertubuhan dikenali Tentera Kemerdekaan Myanmar dengan harapan ianya akan dapat membentuk pentadbiran Myanmar yang merdeka.

c. Atas tujuan yang sama juga, Jepun telah menubuhkan Jawatankuasa Pentadbiran Pusat yang diketuai oleh Dr. Ba Maw. Usaha ini penting kerana ianya diharap dapat memberi keyakinan kepada nasionalis tempatan bahawa mereka juga mendapat mentadbir negara sendiri.

d. Bagi tujuan pengawalan yang lebih berkesan, Jepun telah bertindak menyatukan kesemua parti politik di Myanmar. Gabungan ini kemudiannya dikenali sebagai Dobama Sinyetha Asiayone yang kemudiannya ditukar kepada Maha Bama Asiayone. Gabungan ini walaupun telah bekerjasama dengan Jepun tetapi pada waktu yang sama telah mengadakan pakatan sulit dengan pihak yang menentang pendudukan Jepun.

e. Bagi mengambil hati penduduk tempatan, Jepun telah mengambil beberapa langkah ke arah berkerajaan sendiri. Nasionalis tempatan seperti Thakin Mya dilantik sebagai Timbalan Perdana Menteri, Aung San dilantik sebagai Menteri Pertahanan.

f. Kemuncak sepanjang pendudukan Jepun, pada 1 Ogos 1943 Myanmar telah diisytiharkan merdeka dan diberikan sebuah perlembagaan baru. Dr. Ba Maw telah dilantik sebagai Perdana Menteri. Pengisytiharan kemerdekaan ini telah menguatkan lagi azam nasionalis tempatan untuk mendapatkan kemerdekaan Myanmar daripada British selepas perang kelak.


g.
Slogan yang digunapakai "Asia Untuk Orang-orang Asia" dan "Keamanan Kemakmuran Bersama" telah menambah dan menguatkan lagi azam untuk membebaskan negara daripada belenggu penjajah.

h. Pelbagai kekejaman dan penderitaan sepanjang pendudukan Jepun telah melahirkan semangat anti-Jepun, nasionalis-nasionalis tempatan telah bersatu di bawah Liga Pembebasan Rakyat Anti-Fasis yang dipimpin oleh Aung San telah bergabung dan akhirnya menjadi sebuah pertubuhan berpengaruh dalam menuntut kemerdekaan negara.

i. Sepanjang pendudukan Jepun, bidang ketenteraan turut dimantapkan. Pembentukan Tentera Kebangsaan Myanmar di bawah Aung San dan Ne Win telah menyemarakkan lagi semangat dan keazaman mereka untuk berjuang mendapat kemerdekaan Burma.

KESIMPULAN

1. Jelas menunjukkan bahawa pendudukan Jepun telah memberi kesan yang besar kepada gerakan nasionalisme di Filipina dan Myanmar.

2. Dasar sederhana itu telah memberi peluang kepada nasionalis dan parti politik untuk menyebarkan idea kebangsaan yang bukan sahaja menentang imperialisme barat malah bersifat anti-Jepun.

BINCANGKAN SISTEM EKONOMI SARA DIRI DI MALAYSIA SEBELUM CAMPUR TANGAN BRITISH

PENGENALAN
bersifat sara diri,cukup hidup iaitu utk keperluan penggunaan.
Tiada penggunaan teknologi moden,tenaga ahli keluarga adalah penting dari peringkat awal hingga ke peringkat pengeluaran.Rakyat tiada dorongan utk mengeluarkan lebihan tanaman kerana cukai yg tinggi dan sistem mengusahakan tanah sesuka hati atau hanya perlu merujuk kepada pembesar utk kebenaran kerana tanah dianggap sebagai milik raja.
Kegiatan terpenting ialah pertanian iaitu tanaman padi. Terdapat juga kegiatan penternakan, penghasilan barang-barang kraftangan serta mencari hasil hutan. Lebihan hasil pula akan melibatkan pertukaran barangan keperluan yg tidak dapat mereka hasilkan sendiri.

ISI-ISI

-Padi hasil utama dan terbahagi dua jenis. Padi sawah di lembah sungai atau tanah rendah dan rata. Padi huma atau bukit di kawasan tanah tinggi atau lereng bukit dan tidak memerlukan air yg banyak. Kawasan tanamn padi utama ialah di Kedah, Negeri Sembilan, Pahang dan Kelantan.

-Adanya sistem pengairan penanaman padi pada awal abad ke 19. Tiga jenis pengairan iaitu kincir air,terusan dan empangan.Terusan W.Mat Saman sepanjang 32 km di Kedah utk pengairan sawah padi. Padi dari Kedah dan Perlis mendapat Pasaran yg baik di Pulau Pinang.Sistem pajak(ampun kurnia)yg dianugerahkan oleh raja kpd tauke-tauke dari Pulau Pinang turut dijalankan di Kedah.

-Di Perak, masyarakat melayu merupakan masyarakat tani. Tanamn utama yg mereka usahakan ialah padi. Selain itu, terdapat juga tanaman seperti kopi,tembakau sagu, pisang jagung,tebu,ubi kayu,lada hitam dan gambir. Pokok buah-buahan juga ditanam utk kegunaan sendiri seperti durian manggis,langsat dan lain-lain.Selain itu,terdapat juga pokok pinang, kabung, nibung dan nipah yang mempunyai nilai-nilai perniagaan. Jika berlebihan ia akan dijual utk membeli barangan yang mereka tidak hasilkan sendiri seperti pakaian.

-Bagi masyarakat Sabah dan Sarawak, padi merupakan tanaman makanan utama.Dua jenis padi diusahakan iaitu padi sawah dan padi huma. Di Sabah padi diusaha oleh orang Kadazan dan orang Dusun. Kawasan tanaman utama di Sabah ialah di kawasan lembah pantai barat Sabah seperti Tuaran,Papar dan Penampang. Padi sawah juga ditanam di lembah-lembah sungai seperti Ranau,Keningau dan Tambunan.

-Orang Murut pula menanam padi huma melalui kegiatan pertanian pindah di kawasan berbukit dan kawasan yang kurang subur. Ia hanya bergantung kepada air hujan kerana jenis padi ini tidak memerlukan air yg banyak.

-Di Sarawak, padi huma menjadi tanaman makanan yg penting bagi sebilangan besar penduduk Sarawak. la dijalankan oleh orang Iban,Bidayuh dan Kenyah. Terdapat kawasan khas untuk penanaman padi di setiap rumah panjang. Ia juga dijalankan secara gotong-royong.

-Penanaman padi sawah hanya dilakukan oleh orang Kelabit yang tinggal di
kawasan bukit di Hulu Baram. Padi ini ditanam di kawasan tanah rata yang subur. Sistem tali air dibina utk membekalkan air. Ia juga dilakukan secara gotong royong oleh masyarakat Kelabit.

-Terdapat tanaman lain di Sarawak seperti sayur-sayuran,lada hitam,buah-buahan seperti kelapa, pisang manakala mengkuang juga turut diusahakan.
-Di samping itu,kegiatan memburu binatang juga dijalankan seperti pelanduk kancil dan ayam hutan.
-Ternakan secara kecil-kecilan seperti lembu,kerbau dan ayam itik turut dilakukan di samping kegiatan pertanian.

-Selain itu, sistem kerah yang diwajibkan ke atas rakyat untuk berkhidmat dengan pembesar termasuk raja merupakan ciri penting. Khidmat yg diberikan seperti membuat jalan,menjaga perahujambatan,gajah, menghantar surat dan berita serta menjaga kepentingan pembesar semasa melawat daerah dan sebagainya.

KESIMPULAN
-Sistem ekonomi sara din' di Malaysia sebelum campurtangan barat adalah sesuatu yang kompleks.
-Walaupun ekonomi negeri-negeri melayu mirip kepada sara diri namun bagi sesetengah negeri seperti Kedah dan Perlis ianya lebih bersifat separa sara diri.
-Namun begitu, kekayaan hasil bumi di Malaysia ini telah membuka mata kearah sistem ekonomi yang bersifat komersil yg lebih menjurus kpd aktiviti perlombongan dan perdagangan akhirnya.

BINCANGKAN KESAN SOSIAL DAN EKONOMI AKIBAT PENDUDUKAN JEPUN DI TANAH MELAYU DARI TAHUN 1942 HINGGA 1945

Tentera Jepun telah menyerang Tanah Melayu melalui Kota Bharu pada 8 Disember 1941. Tentera Jepun telah ber jaya menawan seluruh Tanah Melayu dan Singapura dalam jangka masa kurang daripada dua bulan setcngah. Pendudukan Jepun di Tanah Melayu telah bcrmula pada 15 Februari 1942. Sepanjang pendudukan .Iepun sclama tiga tahun setengah di Tanah Melayu, pelbagai dasar telah dilaksanakan untuk mengukuhkan kedudukan mcreka. Segala dasar telah mendatangkan kesan terhadap kehidupan sosial dan ckonomi Tanah Melayu. Penduduk Tanah Melayu sentiasa berada dalam kesengsaraan dan tertekan akibat dasar pemerintahan tentera Jepun.

Kesan sosial pendudukan Jepun di Tanah Melayu ialah renggangnya hubungan antara kaum. Tentera Jepun memberikan layanan yang berbeza mengikut kaum. Orang Melayu dan orang India dilayan dengan baik oleh tentera Jepun, manakala orang Cina dilayan dengan buruk. Orang Melayu telah dilantik menjadi kempeitai Jepun yang ditugaskan untuk menangkap orang Cina. Hal ini telah menambahkan kebencian dalam kalangan orang Cina terhadap orang Melayu. Permusuhan antara kaum semakin menebal antara kaum Melayu dengan Cina. Selain itu, kaum Cina telah berpindah ke kawasan pinggir hutan akibat ancaman tentera Jepun.

Jepun telah melaksanakan dasar penjepunan untuk menerapkan nilai budaya Jepun dalam masyarakat tempatan, terutamanya orang Melayu. Sehubun-an itu, penggunaan bahasa Jepun telah diperluas di Tanah Melayu. Bahasa pengantar di sekolah teiah ditukar daripada hahasa Inggeris kepada bahasa Jepun. Dalarn bidang pentadbiran, penunaan bahasa Jepun diutamakan, contohnya peluang kenaikan pangkat dan gaji berdasarkan kemahirnn herbahasa Jepun. Kerajaan telah mengadakan kursus-kursus pendek bahasa Jepun. Selain itu, penerapan budaya Jepun telah dilaksanakan terhadap seluruh masyarakat, contohnya mengisytiharkan cuti-cuti umum sempena hari perayaan di negara .Iepun. Kerajaan Jepun tclah mengharamkan penggunaan bahasa Cina dan pelaksanaan sekolah Cina di Tanah Melavu.

Di samping itu, berlaku perubahan terhadap sistem persekolahan di Tanah Melayu. Dasar Pelajaran Jepun telah dilaksanakan sepenuhnya. Murid-murid diwajibkan untuk menyanyikan lagu kebangsaan Jepun, iaitu Kamigayo pada setiap pagi dan menghormati bcndera Jepun. Tujuan Jepun berbuat demikian supaya penduduk Tanah Melayu akan menghormati maharaya Jepun. Antara mata pelajaran wajib di sckolah ialah nyanyian dan muzik dari Jepun.
Selain itu, pendudukan Jepun turut memberikan kesan yang buruk terhadap taraf kesiharm penduduk Tanah Melayu. Penyakit seperti malaria. beri-bcri dan taun merebak dcngan meluasnya. Sumber makanan yang terhad dan tidak berzat seperti ubi kayu dan keledek telah memburukkan lagi keadaan kesihatan penduduk. Kadar kernatian akihat daripada kekurangan zat makanan telah meningkatdengan mendadakdalam kalangan rakyat Tanah Melayu. Tentera Jepun telah merampas bekalan makanan dan ubat-ubatau untuk kegunaan tenteranya. Bekalan ubat-ubatan tidak dibekalkan ke klinik-klinik, manakala doktor dan jururawat telah dihantar ke kem tawanan.

Pendudukan Jepun telah memberikan kesan negatif terhadap ckonomi Tanah Melayu. Kemusnahan terhadap sumber ekonomi, terutama ladang getah dan lombong bijih timah telah berlaku dengan teruknya. Tentera British tclah memusnahkan ladang getah dan lombong bijih timah sebelum meninggalkan Tanah Melayu. Semua kelengkapan melombong, seperti kapal
korek telah dimusnahkan di bawah dasar 'bumi hangus'. Para pekerja turut meninggalkan kawasan ladang dan lombong untuk menyelamatkan diri. Tanah Melayu yang bergantung sepenuhnya pada bahan eksport tersebut telah terjejas teruk. Misalnya pada tahun 1941, hasil bijih timah ialah 79 000 tan telah merosot menjadi 3000 tan pada tahun 1945. Malahan sistem pengangkutan dan perhubungan turut musnah. Tentera Jepun tidak memulihkan kemusnahan infrastruktur di Tanah Melayu. Keadaan ini memburukkan lagi ekonomi Tanah Melayu.
Selain itu, masalah inflasi telah berlaku di Tanah Melayu. Kekurangan barangan keperluan di pasaran, terutamanya barangan makanan. Tambahan pula, pihak Jepun telah mengeluarkan wang kertas Pokok Pisang tanpa kawalan. Hal ini telah menyebabkan nilai mata wang tersebut jatuh. Harga barangan keperluan telah meningkat beberapa kali ganda. Misalnya, harga beras (500 gram) pada tahun 1941, telah melonjak naik kepada $120.00 pada bulan Ogos 1945. Beras juga sukar untuk diimport dari Burma dan Thailand kerana Jepun telah dikenakan sekatan perdagangan antarabangsa. Jepun yang telah melaksanakan ekonomi kawalan telah merugikan penduduk tempatan. Amalan rasuah, menyorok barangan dan pasaran gelap berlaku di mana­mana.

Pendudukan Jepun telah menyebabkan banyak industri baru muncul di Tanah Melayu untuk menampung kekurangan barangan. Misalnya, penggunaan bahan api daripada susu getah, penciptaan tayar tanpa tiub daripada getah padat, benang daripada daun nanas dan kertas daripada buluh, daun getah dan lalang. Selain itu, perusahaan tradisional telah berkembang dengan pesatnya seperti menghasilkan minyak daripada kelapa, gula kelapa dan rokok daun.

Kesimpulannya, pendudukan Jepun di Tanah Melayu telah meninggalkan kesan yang mendalam terhadap kehidupan sosial dan ekonomi penduduk Tanah Melayu. Pendudukan Jepun di negara kita berakhir setelah Jepun menyerah kalah pada 15 Ogos 1945.

BINCANGKAN PERKEMBANGAN PERUSAHAAN BIJIH TIMAH DI TANAH MELAYU SEHINGGA TAHUN 1941

Perlombongan bijih timah merupakan kegiatan ekonomi yang tertua di Tanah Melayu, iaitu sejak Kesultanan Melayu Melaka. Kegiatan perlombongan bijih timah telah berkembang dengan pesatnya setelah kehadiran penjajah dan pelabur Barat. Hal ini kerana kehadiran pihak Barat telah menguasai bidang perlombongan. Malahan Barat telah berjaya mewujudkan keamanan di Tanah Melayu. Kehadiran tenaga kerja imigran Cina dan keperluan bijih timah di pasaran antarabangsa menggalakkan permintaan yang tinggi terhadap galian tersebut. Perubahan kaedah perlombongan kepada cara moden, iaitu kapal korek telah berjaya memaksimumkan pengeluaran. Tanah Melayu telah menjadi pusat pengeluar bijih timah yang utama di dunia.
Sejak pertengahan abad ke-19, permintaan terhadap bijih timah telah meningkat, terutama di Eropah dan Amerika Syarikat. Hasil kemajuan teknologi peleburan timah telah meningkatkan penggunaan timah. Industri pengetinan telah meningkatkan penggunaan timah, contohnya tin untuk menyimpan makanan, minuman dan ubat-ubatan. Selain itu, peperangan di Eropah turut memerlukan bekalan timah untuk menghasilkan peluru. Dengan meningkatnya permintaan di pasaran dunia menyebabkan harga timah telah melambung tinggi. Oleh yang demikian, usaha untuk meningkatkan pengeluaran galian tersebut terus meningkat.

Peningkatan hasil perlombongan bijih di Tanah Melayu turut disebabkan oleh kemasukan tenaga buruh Cina yang murah dan mahir, terutama dalam kaedah pam kelikir, Dengan permintaan terhadap bijih timah di pasaran antarabangsa, British di Negeri-negeri Selat telah menggalakkan kemasukan orang Cina dari wilayah Kwangtung dan Fukien. Masalah kekurangan tenaga buruh telah dapat diatasi dengan kemasukan imigran Cina. Orang Cina turut memper­kenalkan roda air untuk mengatasi masalah banjir. Selain itu, terdapat juga kaedah lain yang diperkenalkan oleh pelombong Cina, iaitu menggunakan enjin wap untuk memaksimumkan pengeluaran dan mengelakkan banjir. Kehadiran orang Cina telah meningkatkan pengeluaran timah. Contohnya, pada tahun 1850 hanya 6500 tan bijih berjaya dilombong.lumlah tersebut telah meningkat menjadi 50 000 tan pada tahun 1904.

Kemasukan pemodal asing juga telah meningkatkan pengeluaran bijih timah di Tanah Melayu. Beberapa syarikat perlombongan asing seperti British dan Perancis telah menjalankan kegiatan mencari bijih timah. Kehadiran syarikat-syarikat Eropah telah memperkenalkan cara baru dalam industri perlombongan. Selain itu, syarikat asing memiliki modal yang banyak untuk menjalankan usaha mencari gali. Hal ini menggalakkan kehadiran para pelabur asing secara langsung untuk memajukan sektor perlombongan di Tanah Melayu. Menjelang tahun 1937, syarikat-syarikat Eropah telah berjaya menguasai 2/3 daripada jumlah pengeluaran bijih timah di Tanah Melayu.

Penggunaan kapal korek dalam perlombongan bijih timah telah menambahkan pengeluaran galian itu di Tanah Melayu. Kaedah tersebut berasal dari Australia. Kaedah ini mula digunakan di Tanah Melayu pada tahun 1912 oleh Syarikat Tin Dredging. Menjelang tahun 1929, terdapat kira-kira 105 buah kapal korek yang terdapat di Tanah Melayu. Kaedah penggunaan kapal korek lebih efesien kerana mampu mengeluarkan bijih yang banyak, selain dapat digunakan di kawasan yang berpaya. Penggunaan kapal korek membolehkan orang Eropah menguasai perusahaan bijih timah di Tanah Melayu.

Perkembangan sistem pengangkutan dan perhubungan, khususnya pembinaan jalan raya dan jalan kereta api meningkatkan perlombongan bijih timah di Tanah Melayu. Dengan adanya jalan pengangkutan tersebut, kerja-kerja penghantaran bijih ke kilang mahupun ke pelabuhan dapat dilakukan dengan mudah dan cepat. Hal ini terbukti dengan pembinaan jalan perhubungan awal yang menghubungkan kawasan perlombongan dengan pelabuhan. Contohnya, pada 1885, jalan kereta api telah dibina untuk menghubungkan Taiping dengan Port Weld. Kemudian Kuala Lumpur ke Klang pada tahun 1886, dan pada 1894 menghubungkan Ipoh dengan Teluk Anson. Pembinaan jalan pengangkutan di Tanah Melayu telah berjaya menjana perkembangan ekonomi, khususnya perlombongan bijih timah.

Penemuan kaedah melebur bijih timah yang lebih mudah telah menyebabkan perkembangan perlombongan bijih timah di Tanah Melayu. Syarikat-syarikat telah menggunakan teknologi yang canggih untuk melebur timah. Mereka telah mendirikan kilang-kilang seperti di Singapura dan Butterworth. Antara syarikat yang menjalankan aktiviti melebur bijih ialah Straits Trading Company dan Syarikat Eastern Company. Syarikat yang terdapat di Tanah Melayu sememangnya pernah menjalankan aktiviti yang sama di negara lain seperti di Thailand, Indonesia, Myanmar dan sebagainya. Timah yang telah dilebur akan dijadikan jongkong timah dan lebih mudah untuk dieksport.

Di samping itu, peningkatan kegiatan perlombongan bijih timah di Tanah Melayu disebabkan oleh campur tangan British secara langsung dalam kegiatan tersebut. Selain itu, British telah menjalankan dasar campur tangan dalam hal ehwal politik di Negeri-negeri Melayu. Dengan penglibatan British di Tanah Melayu, keamanan akan dapat diwujudkan. Hal ini kerana British telah membentuk pasukan polis bagi membendung kekacauan yang ditimbulkan oleh kongsi gelap Cina dan perang saudara di Tanah Melayu. Banyak perubahan yang dilaksanakan oleh British untuk menjaga kepentingan mereka, seperti penggubalan undang-undang yang dilaksanakan melalui pengenalan Sistem Residen di Tanah Melayu.
Kesimpulannya, kemajuan yang dicapai dalam sektor perlombongan bijih timah di Tanah Melayu telah meningkatkan ekonomi secara keseluruhannya. Tidak dapat dinafikan bahawa perlombongan bijih timah telah membangunkan Tanah Melayu. Kegiatan perlombongan bijih timah berkembang dengan pesat akibat daripada penglibatan para pelabur asing. Mereka telah mengeksport bijih timah ke Eropah untuk keperluan industri. Keperluan terhadap bijih timah dalam revolusi perindustrian di Eropah telah meningkatkan permintaan terhadap bahan galian tersebut. Teknologi perlombongan dan peleburan bijih timah telah meningkatkan pengeluaran galian tersebut. Pemodal asing telah memperkenalkan kaedah perlombongan yang lebih sistematik seperti kapal korek. Malahan penghijrahan orang Cina turut menjadi pemangkin ke arah peningkatan hasil keluaran bijih timah. Dengan ini, kemajuan ekonomi Tanah Melayu turut berkembang pesat pada abad ke-20.

BINCANGKAN SISTEM PEMERINTAHAN MAHARAJA DI CHINA DAN JEPUN SEBELUM CAMPUR TANGAN BARAT

Pengenalan
pemerintahan yang diamalkan di negara China dan Jepun ialah sistem Maharaja. Maharaja dibantuu oleh pembesar atau Hulubalang. Kewujudan sistem maharaja di negara China dikatakan sejak zaman Dinasti Hsia. Terdapat perbezaan yang jelas dalam sistem Maharaja di negara China dan Jepun

B.Sistem Pemerintahan di China dan di-Jepun

(1) Sistem Pemerintahan di China:

Sistem pemerintahan yang wujud di Negara China ialah "Sistem Maharaja". Dalam sistem Maharaja seseorang Maharaja menduduki hierarki teratas dalam susunan masyarakat dan merupakan individu yang paling berkuasa dalam kerajaan. Dalam diri Maharaja: harus dilihat mempunyai kombinasi beberapa aspek antara falsafah Confucius dan kepercayaan masyarakat dengan perlakuan-perlakuan politik semasa.

1. Kedudukan politik seseorang Maharaja dilegitimasikan berdasarkan konsep "mandat daripada syurga". Konsep ini meletakkan mereka sebagai "wakil syurga" atau "anak syurga" dan ia memberi kuasa "spiritual" yang tidak terhingga kepada seseorang Maharaja. Oleh itu Maharaja akan mendapat penghormatan tertinggi daripada rakyat.

2. Mandat daripada syurga membawa maksud bahawa Tuhan telah menganugerahkan ke atas Maharaja tersebut satu kuasa untuk memerintah; tidak ada kuasa lain yang boleh mendakwa '_aginda atas segala tindakan baginda kecuali kuasa tersebut ditarik balik. Dalam hal ini, ajaran Confucius menyatakan bahawa "sesiapa yang berjaya mendapat mandat syurga akan berjaya menjadi Maharaja sementara sesiapa yang gagal akan dianggap penjenayah ".

3. Sebagai menhargai kuasa autokratik yang diberikan, maka Maharaja akan menentukan kehidupan rakyat berada dalam keadaan tenteram dan makmur.

Bencana alam atau kebuluran secara langsung menunjukkan bahawa Maharaja tidak lagi -nendapat mandat daripada syurga untuk memerintah dan baginda harus diganti dengan Maharaja yang lain. Dengan kata lain Maharaja ini harus digulingkan. Oleh yang demikian didapati sering _erdapat penggantian dinasti dalam masyarakat China. Keadaan ini tidak beriaku di Jepun.

5. Pada abad ke 19 beriaku gerakan dalaman di China. Ini beriaku kerana kebangkitan para pembesar wilayah yang mula mengumpulkan kekuatan dan akhirnya menyaingi kerajaan pusat. Contohnya pembesar-pembesar wilayah mula membebaskan diri daripada kerajaan pusat yang semakin lemah dan membentuk "kerajaan merdeka" yang tidak lagi terikat dengan kerajaan pusat berbeza dengan negara Jepun yang menyaksikan usaha-usaha mengembalikan kekuasaan serta kedudukan Maharaja yang sělama ini berada di bawah penguasaan golongan Shogun. Wujud perbeTaan yang ketara dalam institusi Maharaja Jepun berbanding dengan China.
6. Maharaja China pada abad ke-19 adalah lemah dan terlalu bergantung kepada pembesar dan pegawai-pegawai wilayah. Terdapat beberapa peringkat pembesar iaitu peringkat pusat, peringkat wilayah, daerah, dan kampung. Mereka mempunyai tugas masing-masing


7. Sebuah suruhanjaya telah dibentuk di China baagi membuat kajian tentang sistem pemerintahan berperlembagaan untuk dilaksallakan di China tetapi tidak berjaya.


(2) Sistem Pemerintahan di Jepun:

Pemerintahan di Jepun turut diketuai oleli maharaja. Baginda adalah "pemerintah keduniaan" dan "dunia kerohanian". Kuasa pemerintahan sebenarnya berada dalam tail-ail shogun yang memerintah atas nama maharaja. Sebaliknya Maharaja tinggal terpencil dan terpisah di Kyoto dengan dikelilingi oleh pegawai-pegawai istana. Keadaan in] berbeza dengan maharaja di negara China.


1. Pemerintahan Jepun bercorak tentera (sistem pemerintahan Bakufu), yakni kuasa dipegang oleh golongan Shogun. Maharaja masih dianggap sebagai ketua negara, kedudukan maharaja hanya sebagai maharaja tanpa kuasa pemerintahan. Kekuasaan sebenar kerajaan-kerajaan di Jepun berada di bawah para pembesar terutamanya golongan pahlawan (sliogun) keadaan ini berterusan sehingga 1867 apabila kuasa maharaja dipulihkan.

2. Pada abad ke-19 penghormatan terhadap shogun berkurangan sebaliknya penghormatan kepada maharaja semakin meningkat. Maharaja Meiji menjadi pemegang kuasa di Jepun dan ia menjadi asas kepada pengekalan institusi kemaharajaan di Jepun hingga kini. Maharaja kembali kepada kedudukannya yang sebenar.

3. Pemulihan kuasa yang berlaku sebenarnya tetap rneletakkan maharaja sebagai "penguasa kedua" selepas golongan pembesar. Maharaja menjadi simbol ketua negara. Kuasa politilc sebenar terletak di tangan beberapa orang pemimpin. Ini bermakna kuasa politik Jepun tidak berada di tangan maharaja sebagaimana yang disangkakan.

4. Pada tahun 1889 pemerintahan bercorak perlembagaan diperkenalkan. Ini memberi kesan besar kepada institusi kemaharajaan di Jepun kerana PerlenTGagaan Meiji antara lain menyatakan bahawa maharaja adalah pemerintah tertinggi dalam sistem pemerintahan negara. Maharaja adalah suci dan mengatasi undang-undang, malah kedudukan maharaja adalah seolah-olah seperti Tuhan yang memegang segala kuasa. Secara praktikal, keunggulan kuasa baginda hanyalah daripada segi adat istiadat sahaja, tidak banyak menyentuh soal-soal dasar dalam pemerintahan.

5. Institusi pemerintahan bukan sekadar mengandungi maharaja yang berada di kemuncak hierarki sahaja, malah institusi ini turut disokong oleh institusi pembesar seperti Dainryo dan Samurai. Di Jepun, kedudukan pembesar sangat penting. Sesuatu kerajaan dan dinasti tidak akan bertahan lama tanpa sokongan pembesar. Mereka berperanan sebagal pelaksana pemerintahan.


C. Kesimpulan

Terdapat beberapa perbezaan yang ketara antara sistem pemerintahan di China dan Jepun. Di China, maharaja. mempunyai kuasa yang jelas. Manakala di Jepun pula walaupun mengamalkan sistem pemerintahan maharaja tetapi yang berkuasa ialah golongan pembesar. Pemerintahan bercorak maharaja berakhir di China setelali berlaku Revolusi 1911 tetapi di Jepun sistem pemerintahan maharaja wujud Ilingga sekarang.

Bincangkan peranan golongan pemerintah dalam institusi pemerintahan di negeri-negeri Melayu sebelum campur tangan British

A. PENGENALAN.
1. Dalam konteks sebelum campur tangan British, golongan pemerintah merupakan, golongan terpenting dalam pemerintahan di Tanah Melayu kerana mereka berperanan melaksanakan dan melicinkan pentadbiran.
2. Golongan ini terdiri daripada Sultan atau Raja dan pembesar. Mereka mempunyai kuasa menurut fungsi dan peranan dalam bidang politik, ekonomi dan sosial.


B.ISI
1.Peranan Sultan atau Raja

Politik.
· Sultan menjadi ketua kerajaan dan bertanggungjawab melaksanakan semua aspek pentadbiran negeri.
· Baginda berperanan sebagai ketua dalam hal ehwal luar negeri dan berkuasa mengesahkan sesuatu persetiaan dengan kuasa-kuasa asing melalui cop mohor yang merupakan lambang kuasa sultan yang memerintah.
· Sultan bertanggungjawab mengekalkan keamanan dan kesejahteraan di dalam negeri dan berkuasa menjatuhkan hukuman jenayah.
· Baginda berkuasa melantik pembesar di peringkat pusat.

b. Ekonomi.
· Berkuasa mutlak dalam hal cukai dan percukaian.
· Berperanan sebagai pemodal dalam perdagangan dan ekspot barang-barang dagangan
tempatan dan bergiat cergas dalam aktiviti ekonomi perdagangan.
· Berkuasa mengeluarkan surat kebenaran membeli, menjual, dan memajak cukai kepada
pedagang.

c. Sosial.
· Sultan berperanan sebagai ketua angkatan tentera dan memelihara undang-undang dalam negeri untuk mengawal kesejahteraan rakyat.
· Berperanan sebagai ketua agama Islam dan adat istiadat Melayu.
· Mengurniakan anugerah kepada rakyat yang berjasa kepada Sultan dan negeri.Berperanan mengesahkan sesuatu keputusan dalam Majlis Penasihat Raja.


2. Peranan Pembesar

a. Politik.
· Mentadbir kawasan-kawasan pegangan yang dianugerahkan oleh Sultan.
· Penasihat kepada Sultan dalam hal-hal pentadbiran melalui Majlis Penasihat Sultan.
· Berkuasa memilih dan melantik Yang Dipertuan Besar seperti di Negeri Sembilan.
· Pembesar juga menjadi wakil Sultan atau utusan ke luar negara.
b. Ekonomi.
· Bertanggungjawab mernungut cukai di kawasan pemakanan masing-rnasing dan menyerahkan sebahagiannya kepada. Sultan.
· Berperanan mengurus hal ehwal perdagangan di seluruh kawasannya.
· Berkuasa menetapkan nilai timbangan dan sukatan di pasar-pasar di kawasannya.
· Bertanggungjawab menjagaa kebajikan, tempat tinggal dan gudang kepada para pedagang.
· Berperanan menyelia nilai mata wang.
· Menyediakan modal kepada peniaga-peniaga tempatan.

c. Sosial.
· Berperanan menjaga keamanan kawasan pegangan dan kebajikan rakyat di kawasan pegangannya.
· Bertanggungjawab menjaga keadilan dan menjatuhkan hukuman ringan. Contohnya di
Negeri Sembilan, Lembaga berperanan menyelesaikan perselisihan antara suku.
· Berperanan menjadi perantaraan di antara Sultan dengan rakyat.
· Bertanggungjawab menyediakan tenaga kerja bagi tujuan membina ` istana baru,
panggung, pentas dan perhiasan istana.
· Berperanan menyediakan tentera kepada kerajaan semasa peperangan.
· Memastikan rakyat taat dan setia kepada Sultan.
· Bertanggungjawab melaksanakan istiadat menjunjung duli setiap sambutan perayaan Islam seperti Hari Raya Puasa.

3. Ulama dan Pendeta.
· Menjadi penasihat raja dan kerajaan dalam hal-hal tentang hokum syarak dan selok-belok
agama termasuklah mengeluarkan fatwa tentang isu-isu agama.
· Menjadi pakar rujuk dalam hal-hal kesusasteraan, keseniaan, kelbuda.yaan, aclat istiadat
dan salasilah raja-raja.

C. KESIMPULAN.

1. Peranan golongan pemerintah telah mengalami perubahan menjelang tahun 1874. British mula mengambil alih tugas-tugas Sultan dan pembesar. Sultan hanya berkuasa sebagai ketua agama Islam dan adat istiadat Melayu sahaja.
Kuasa pemerintah dan pentadbir Melayu akhirnya diambil oleh pegawai-pegawai British yang membawa kepada kehilangan kuasa dan wibawa golongan pemerintah di Tanah Me layu.

JELASKAN FAKTOR-FAKTOR TERCETUSNYA PEMBERONTAKAN DAHAGI DI INDIA PADA TAHUN 1857 DAN PEMBERONTAKAN BOXER DI CHINA PADA TAHUN 1900

A. Pendahuluan

Pada tahun 1857 satu pemberontakan terbesar menentang pemerintahan British telah berlaku di India. Pemberontakan ini dikenali seba(yai Dahagi India dan merupakan pemberontakan tentera atau sepoi menentang pemerintahan di India. Pemberontakan ini merupakan permulaan tindak balas masyarakat India membebaskan neQara daripada cengkaman pentadbiran British. Manakala pemerontakan Boxer pula merupakan satu tindak balas orang Cina secara militan terhadap tekanan kuasa-kuasa asing terutama menyelamatkan negara China daripada pencerobohan asing, walaupun tujuan asal untuk menentang Dinasti Manchu.

B. Isi

i. Sebab-Sebab Tercetus Pemberontakan Dahagi di India 1857

1. Dasar pengilhakan Lord Dalhousie

- Proses penaklukan dan Undang:undang Lesap Waris yang dijalankan telah menyinggung perasaan orang India, khasnya pemerintah wilayah-wilayah. Lord Dalhousie telah mengilhakkan wilayah-wilayah di India tanpa mempertimbangkan perasaan orang India.
Juga telah mencabar kedaulatan pemerintah tempatan seperti Nawab dan Camatic dan Raja Tanjore. Tindakan Dalhousie menarik balik pembayaran• pencen Nana Sahib, anak angkat Baji Rao selepas kemangkatan beliau menyebabkan Nana Sahib begitu benci terhadap pihak British sehingga beliau sendiri memberi sokongan kepada Dahagi India.

2. Pentadbiran tidak stabil

- Inggeris menggantikan sistem pentadbiran lama dengan pentadbiran baru yang menyebabkan kesukaran masyarakat India menerima pentadbiran yang berlainan dengan sistem yang telah mereka alami sejak turun temurun.
-Perubahan dalam pentadbiran tanah tidak disukai oleh penduduk India. Suruhanjaya Inam yang dibentuk untuk menakaji pajakan tanah tanpa sewa telah menyebabkan Inggeris merampas 20,000 estet di Deccan. Perubahan dalam pentadbiran hasil tanah telah menyebabkan kesusahan dan kesengsaraan kepada para pemilik dan penyewa tanah.
-Di wilayah Oudh, Inggeris telah menghentikan bayaran kepada raja dan elaun serta pencen kepada pegawai-pegawai. Tentera raja dibubar mengakibatkan mereka kehilangan punca pencarian. Sikap angkuh pegawai -pegawai British dan sukar ditemui menyebabkan rakyat membenci British. -Pengenalan Undang-Undang British yang dianggap asing dan tidak difahami oleh rakyat serta Bahasa Inggeris dijadikan bahasa kehakiman telah menimbulkan kemarahan di kalangan penduduk India.
-Inggeris juga tidak memberi jawatan penting (tinggi) dalam perkhidmatan awam dan tentera kepada orang India. Oranb orang India tidak diberi apa-apa hak politik, menyebabkan semua lapisan masyarakat India menentang British.

3. Faktor Ekonomi

- Penindasan di dalam bidang perdagangan telah berlaku di Benggal sejak ia mula beroperasi. Perdagangan telah lama diinajukan tetapi sektor perkilangan India telah dimusnahkan dengan mengenakan cukai tarif yang tinggi di England bagi barang-barang India. Ini menyebabkan eksport kapas dan sutera India ke England terhenti tetapi pasaran India pula telah dibanjiri dengan barangan Inggeris. Ini menyebabkan industri perkilangan India lumpuh. -Industri-industri lain juga mengalami nasib yang sama, contohnya industri melebur besi lumpuh kerana pengimportan besi dan besi waja. Industri desa, iaitu penggabungan pertanian dan industri desa turut musnah. Keadaan ini menyebabkan pekerja-pekerja terlibat terpaksa menukar pekerjaan ke sektor pertanian.

-India beransur-ansur bertukar menjadi jajahan pertanian untuk kapitalisme Inggeris. Ini bermakna India membekalkan bahan-bahan mentah untuk pengilangan England dan rnembeli barangan siap buatan British.
4. Faktor sosial dan agama

Lord William Bentinck telah menghapuskan beberapa adat resam orang India seperti Suttee, Thugee, dan pembunuhan bayi perempuan..:Lord Dalhousie juga meluluskan undang-undang membenarkan balu-balu I-Iindu berkahwin semula.-Penghapusan amalan sosial ini menyinggung perasaan orang India lalu membangkitkan kebencian mereka. Orang India belum bersedia menerima pembaharuan Barat yang dianggap radikal itu. Mereka masih taat dan berpegang teguh kepada tradisi dan adat resam yang telah berakar umbi di, India itu. Bagi orang India, amalan tersebut merupakan warisan turun-temurun mereka

5. Ketidakpuasan hati golongan Sepoi.

Tentera Benggala yang terlibat dalam Dahagi berasal dan kaum Brahmin dan Rajput yang berkasta tinggi. Golongan ini tidak suka melakukan kerja berat dan berkhidmat di luar India.
-Perasaan tidak puas hati bertambah apabila Lord Canning meluluskan Akta Pengambilan Tentera Am Melalui akta ini seseorang sepoi boleh dihantar berkhidmat di mana-mana sahaja perkhidmatan mereka diperlukan. Apabila dihantar berkhidmat di kawasan jauh sepoi-sepoi ini tidak diberi elaun yang lebih. Sepoi-sepoi ini bimbang bahawa kedudukan dan kasta mereka tercemar jika mereka bekerja di luar India.
-Sepoi-sepoi ini juga tidak puas hati dengan dasar diskriminasi di antara mereka dan tentera British. Mereka diberi layanan buruk dan gaji lebih rendah Kenaikan pangkat dalam tentera adalah berdasarkan tempoh perkhidmatan dan bukannya keupayaan dan kebolehan seseorang calon. Tambahan pula disiplin kurang memuaskan
-Pengenalan senapang Rifle Enfield menyemarakkan lagi kemarahan dan kebencian sepoi-sepoi. Hujung peluru senapang telah disapu dengan rninyak lembu dan babi. Sepoi Hindu dan Muslim menganggap tindakan ini satu muslihat British menentang kebudayaan mereka dan sebagai satu langkah mengkristiankan mereka.
-Penglibatan British dalam Perang Crimea memberi keyakinan kepada sepoi-sepoi bahawa mereka dapat mengusir orang British dari tanah air mereka dengan mudah


ii. Faktor-faktor Tercetus Pemberontakan Boxer di China 1900

1. Sentimen Anti-Asing

a. Tidak puas hati penduduk kerana sikap bongkak dan tamak orang-orang Barat.
b. Syarat-syarat Perjanjian Nanking dan Tientsin lebih memihak kepada kuasa Barat dan satu penghinaan terhadap orang China.
c. Sentimen memuncak apabila kuasa-kuasa Barat mendapat konsesi di China. Penduduk bimbang China akan dibahagi-bahagikan dalam kalangan kuasa Barat. Contoh Rusia mendapatkan wilayah
Sinkiang, Jerman mendapatkan wilayah Tsingtao, Perancis mendapat Teluk Kwang Chow dan Britain mendapat pelabuhan Wei Hai Wei.

2. Sokongan Kerajaan Manchu
a. Mendapat sokongan petani dan tuan-tuan tanah serta sarjana serta pembesar istana, contoh Maharani Dowegar Tzu Hsi, Putera Chuang, Putera Kang-I dan Gabenor Shangtung iaitu Li Peng Heng.
b. Pegawai-pegawai Manchu disingkirkan dari jawatan penting kerana tempat mereka digantikan dengan golongan terpelajar.
c. Maharani Dowager mengarahkari golongan tentera membantu pemberontakan Boxer.

3. Sentimen Anti-Kristian

a. Melalui Perjanjian Whangpao yang ditandatangani dengan Perancis dan Konvensyen Peking menyebabkan agama Kristian mendapat keistimewaan di China.
b. Agama Kristian bertentangan dengan falsafah tradisional China seperti Confucius, Budhisme dan Taoisme.
c. Orang-orang China Kristian sering bersikap sombong dan menyifatkan diri mereka lebih tinggi darjatnya daripada masyarakat China asal. ,
d. Kemarahan memuncak apabila golongan paderi campur tangan dalam pertikaian yang melibatkan orang-orang China Kristian.
e. Ini Uianggap keterlaluan kerana mencabar undang-undang dan kehakiman China.

4. Kemerosotart Ekonomi

a. Kedatangan kuasa Barat menyebabkan kemelesetan ekonomi yang serius. Perjanjian Nanking menyebabkan Barat menguasai pasaran kerana harga barang lebih murah dan berkualiti. b. Negara China menghadapi ketidakseimbangan perdagangan. China terpaksa bayar -anti rugi perang, ini menyebabkan masalah semakin kritikal. China juga terpaksa meminjam wang dari luar dan menggalakkan kemasukan pelabur asing. Walaupun ekonomi maju tetapi pasaran dikuasai penuh oleh orang-orang asing.
c. Pengenalan sistern pengangkutan moden seperti jalan keretapi dari Peking ke Hankow, jalan raya Grand Canal menghubungkan utara dan selatan dan pengenalan kapal wap telah menjejaskan pendapatan penduduk tempatan yang mengendalikan pengangkutan tradisional seperti kereta lembu, kereta kuda, tongkang dan sampan.

5. Bencana Alam

a. Bencana alam seperti kemarau dan banjir, menambah bebanan kepada rakyat. Contoh banjir sekitar Sungai Hwang Ho dan Sungai Yang-Tze. Menyebabkan kemusnahan kampung, tanaman dan binatang ternakan.
b. Sebahagian besar penduduk China mengalami kebuluran, kesengsaraan dan kemusnahan harta benda. Penderitaan ini meningkatkan kejadian rompakan ole}i kongsi-kongsi gelap. c. Penduduk C'iina menyalahkan semua ini kepada kehadiran kuasa Barat kerana berlaku kemusnahan tersebut. Menurut kepercayaan kuno China, bencana alam yang berlaku kerana kutukan Tuhan, disebabkan tempat kediaman mereka diceroboh oleh kuasa-kuasa Barat. Mereka juga percaya bahawa perlombongan dan pembinaan jalan telah menyinggung perasaan dewa dewi kerana telah menjejaskan keseimbangan Yin dan Yang. Untuk mengelakkan kejadian berulang, orang-orang asing perlu dihapuskan.


C. Kesimpulan

Gerakan Dahagi di India menemui kegagalan. Tetapi telah meninggalkan kesan mendalam terhadap pentadbiran British di India seterusnya. Begitu juga pemerontakan Boxer menemui kegagalan
disebabk;an oleh beberapa faktor dalaman di samping menerima tekanan kuasa asing yang cukup hebat.

SISTEM EKONOMI DI MYANMAR DAN VIETNAM SEBELUM CAMPUR TANGAN BARAT ADALAH BERSIFAT SARA DIRI. BINCANGKAN

A. PENGENALAN

Sebelum campur tangan Barat, kedua-dua buah negara menjalankan kegiatan ekonomi sara diri dan komersil. Kedua-dua negara, Burma (Myanmar) dan Vietnam dijajah oleh kuasa Barat yang berbeza, Myanmar oleh British; manakala Vietnam oleh Perancis. Penguasaan British di Myanmar berperingkat-peringkat; pada tahun 1826-1886. Perancis pula melancarkan serangan pada tahun 1826­-1886 ke atas Vietnam. Seterusnya menduduki 3 wilayah di Cochin-China selepas perjanjian dengan Maharaja Tu Duc pada 5 Jun 1862.

B. ISI

Myanmar:

1. Ekonomi Myanmar bergantung kepada tanah dan perdagangan.Myanmar menghasilkan barangan untuk keperluan sendiri seperti padi, minyak, sayur, sekoi, garam, periuk belanga dan alat senjata. Tanaman di Hulu Myanmar seperti sekoi, kapas, dan kacang. Pertanian ini berbentuk sara diri. Petani di kawasan hulu menjalankan tanaman campur.

Kawasan Delta Irrawady menjadi pusat tanaman padi. Walaupun begitu, tanaman padi berkurangan kerana kawasan ini seringkali berlaku perang. Pada pertengahan kurun ke-19, Raja Myanmar melarang mengeksport padi kerana Myanmar menghadapi kekurangan beras. Padi ini dikehendaki untuk bekalan kawasan Hulu Myanmar. Selain itu, kawasan delta in] juga menghasilkan ikan dan garam.

3. Jalan perhubungan pula melalui sungai, laut, dan jalan darat. Jalan darat menggunakan kereta lembu. Sungai Irrawady menjadi nadi utama penghubungan Hilir Myanmar dengan Hulu Myanmar. Ketika musim hujan, paras air sungai tinggi; ramai pedagang mengambil kesempatan membawa barang dagangan dengan sampan dari kehulu Myanmar. Di antara barangan yang dibawa ialah ikan kering garam,sambal ikan dan beras. Ketika pulang ke hilir, mereka membawa pulang hasil kawasan hulu; di antaranya minyak masak, kapas, gula dan petroleum mentah untuk dijual.

4. Barangan dagangan dari Shan pula dibawa dengan kereta lembu atau kuda. Baranb barang tersebut ialah guia, plumbum, kacang tanah, lembu, dan ikan. Barangan ini ditukarkan dengan ikan kering, garam, sambal ikan, dan pinang. Seterusnya di kawasan utara berhampiran Bhoma; barangan China dibawa masuk. Antara barangan tersebut ialah sutera, kertas, teh, kacang kering dan berbagai buah-buahan.

5. Raja mempunyai monopoli ke atas perniagaan kayu jati, batu permata, petroleum _ dan kapas. Mengikut satu laporan, Raja Bodawpaya hanya mengambil monopoli ke atas batu permata, jenis delima yang besar sahaja.

6. Ceti memberi pinjaman wang kepada petani yang memerlukan. Kadar faedah yang dikenakan di antara 3-10 peratus sebulan. Walaupun begitu, pada awal kurun ke-19, jarang berlaku petani kehilangan tanah yang disandarkan.

7. Ketika pemerintahan Raja Mintayagyi (Bodowpaya 1782-1819) menggunakan undang-undang dalam perniagaan awam. Raja Mindon Min (1853-1878), mengenakan cukai keluarga dan cukai pertanian. Cukai keluarga (atau thathameda) ini hitung panjangnya 3 tikal seisi rumah. Namun begitu, pengecualian diberikan kepada seorang yang telah menjalankan kerja raja. Cukai pertanian pula dikenakan ke atas beras, kerbau yang membajak, tembakau, pinang, ikan dan garam. Raja Mindon masih mengekalkan monopoli raja seperti kayu balak, plumbum, kapas, kayu delima dan petroleum.

8. Raja Mindon juga menggalakkan pembinaan kilang dan mengusahakan perlombongan. Kilang papan, kapas, percetakan, dan pembinaan kapal yang diusahakan gagal. Manakala perlombongan seperti arang batu dan besi diteruskan. Duit syiling yang diperkenalkan oleh Raja Mindon juga gagal. Raja Mindon digantikan oleh Raja Thibaw (1878-1885).


Vietnam:

1. Sebelum campur tangan barat, ekonomi Vietnam bergantung kepada pertanian dan sedikit perdagangan tanaman utama padi. Selain itu, Vietnam juga mengusahakan tanaman ubi keledek, jagung, kacang dan buah-buahan.
2. Dalam mengusahakan pertanian, Vietnam menggunakan sistem tali air. Melalui tali air ini, mereka boleh mengalirkan kawasan tanah kering dan seterusnya boleh mengusahakan pertanian. Di Vietnam Utara mereka mengusahakan tanaman padi dua kali setahun.
3. Penguasaan padi di Delta Mekong berbeza dengan Vietnam Utara. Sistem tali airnya tidak sebaik Vietnam Utara. Oleh itu, mereka bergantung kepada musim hujan. Selain itu, sistem kawal banjir juga lebih rendah mutunya berbanding dengan Vietnam Utara. Oleh sebab itu, petani menjalankan tanaman padi setahun sekali di Delta Mekong.
Petani yang menyewa tanah untuk menjalankan pertanian, lazimnya ditindas oleh tuan tanah. Hasil tanaman tiap-tiap kampung kebanyakkannya hanya secukup makan. Dalam pada itu ada juga yang menjalankan perusalzaan tembikar, tenunan, menganyam dan bertukang.
5. Masyarakat Vietnam menjalankan kegiatan menanglKegiatan ekonomi komersil pula tertumpu kepada kegiatan perlombongan dan perdagangan yang dimonopoli oleh pemerintah seperti emas, perak dan batu zamrud.
7. Pedagang-pedagang Cina juga bermainat berdagang dengan Vietnam untuk mendapatkan perak. Pertukaran barangan berlaku antara penduduk di kawasan dataran rendah dengan dataran tinggi seperti kayu, buluh untuk ditukarkan dengan ikan kering, garam, dan lime.

C. Kesimpulan
· Kedua-dua negara, Myanmar dan Vietnam menjalankan pertanian dan kegiatan perniagaan sebelum kedatangan kuasa Barat.

HURAIKAN KEPENTINGAN PERJANJIAN PERSEKUTUAN 1896 DARI SEGI POLITIK DAN EKONOMI

Pengenalan
- Tujuan Persekutuan dibentuk ialah untuk mengawal kuasa residen di keempat-empat buah negeri iaitu Perak, Selangor, Negeri Sembilan, dan Pahang.
- Selain itu penubuhan Persekutuan juga bertujuan menyeragamkan pentadbiran di kempat­empat negeri berkenaan.
-Memberi bantuan kewangan kepada Pahang.

Isi
Syarat-syarat Perjanjian Persekutuan 1896

-Sultan-sultan menerima nasihat daripada residen jeneral dalam semua hal kecuali dalam hal agama Islam dan adat istiadat Melayu.
-Negeri-negeri Melayu terdiri daripada Perak, Selangor, Negeri Sembilan, dan Pahang. Jawatan residen jeneral dibentuk.
-Pembentukan jabatan jabatan pusat seperti Jabatan Kerja Raya, Jabatan Hutan, dan Jabatan Kehakiman. Antara ketua-ketua jabatan yang dilantik ialah Peguam Negara, Ketua Pesuruhjaya Polis, dan Pengarah Jabatan Kerja Raya.

Kepentingan Persekutuan dari segi ekonomi
-Kestabilan politik meyakinkan pemodal-pemodal Eropah dan saudagar-saudagar Cina dari Negeri-Negeri Selat untuk melabur di Negeri-Negeri Melayu Bersekutu.
-Perusahaan bijih timah dan getah berkembang pesat. Tanah Melayu muncul sebagai pengeluar terbesar getah dan bijih timah dunia.
-Kemudahan infrastruktur dan sisteni perhubungan bertambah maju.
-Pendapatan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu meningkat.
-Perkembangan ekonomi membawa kepada pertambahan penduduk yang pesat ekoran kemasukan golongan imigran India dan China.
-Munculnya bandar-bandar baru seperti seperti Kuala Lumpur, Ipoh, Seremban, danAmpang. --Perkhidmatan sosial seperti pendidikan dan kesihatan turut disediakan. Kepentingan

Persekutuan dari segi politik
-Pembentukan Persekuhian 1896 menyebabkan raja-raja Melayu dan Majlis Mesyuarat Negeri di keempat-empat negeri kehilangan kuasa pentadbiran kerana kuasa dimiliki sepenuhnya oleh residen jeneral.
-Persekutuan merintis kepada penyatuan negeri-negeri Melayu.
-Ekoran rasa tidak puas hati di kalangan raja-raja Melayu terhadap Persekutuan, Durbar atau --Majlis Raja-Raja Melayu dibentuk.
-Ketidakpuasan hati raja-raja Melayu juga membawa kepada pelaksanaan dasar pengagihan kuasa. Dasar ini bertujuan mengembalikan sesetengah kuasa kerajaan pusat kepada kerajaan negeri.

Kesimpulan
Kemajuan dalam bidang ekonomi nampak ketara ekoran penubuhan Persekutuan 1896. Walau bagaimanapun pembangunan yang berlaku tidak menyeluruh di semua kawasan, tetapi hanya ditumpukan di kawasan-kawasan yang ada kepentingan dengan pihak penjajah British. Dari segi politik, Persekutuan 1896 merupakan langkah awal ke arah penyatuan negeri-negeri Melayu.

HURAIKAN KESAN-KESAN PENDUDUKAN JEPUN TERHADAP PERKEMBANGAN NASIONALISME MASYARAI{AT TEMPATAN DI ASIA TENGGARA PADA ABAD KE 20

PENGENALAN

Pendudukan Jepun di Asia Tenggara selama 3 1/2 tahun telah berjalan dengan pelbagai dasar yang memeritkan penduduk tempatan. Ternyata pengalaman diperintah oleh pentadbiran Jepun telah berjaya menanam dan membangkitkan semangat nasionalisme dikalangan penduduk di Asia Tenggara. Antara
faktor yang menyumbang kearah kebangkitan nasionalisme ini ialah pengalaman mentadbir Negara sendiri, dasar sederhana Jepun, jatuhnya imej Barat, pembebasan tahanan politik dan pelbagai faktor lain yang turut membantu kebangkitan semangat nasionalisme penduduk tempatan.

ISI

PENGALAMAN PENTADBIRAN
Semasa pendudukan Jepun, penduduk tempatan telah diambil dan diberi peluang untuk mengisi kekosongan jawatan bagi mentadbir sama ada dalam bidang pentadbiran mahu pun teknikal. Keadaan ini secara langsung telah menambah keyakinan dikatangan penduduk tempatan untuk memerintah Negara mereka sendiri pada suatu hari nanti. Contohnya di Indonesia dan Burma ramai golongan pelajar telah diberi peluang untuk bersama-sama dengan pemerintah tentera Jepun menguruskan pentadbiran Negara mereka sendiri.


PERTUBUHAN BERSIFAT POLITIK DI BENARKAN
Semasa pendudukan Jepun, gerakan bersifat politik telah dibenarkan. Keadaan ini telah memberi peluang kepada golongan nasionalis tempatan berpura-pura bekerjasama dengan Jepun dengan memperalatkan Pertubuhan-pertubuhan tersebut.
Di Indonesia, beberapa pertubuhan seperti PUTERA, PETA dan JAWA HOKOKAI telah digunakan untuk menyemarakkan kegiatan nasionalis dengan membangkitkan perasaan anti Jepun dan anti­imperialis. Ternyata mereka berjaya apabila mendapati PETA telah menjadi sumber kekuatan tentera Indonesia semasa berperang dengan Belanda selepas kekalahan Jepun.

PEMBEBASAN TAHANAN
Tindakan pentadbiran Jepun yang membebaskan tahanan politik semasa penguasan barat telah memberi harapan baru kepada tokoh-tokoh tempatan yang dipenjarakan. Malah, mereka telah diberi kebenaran untuk berpolitik. Keadaan ini telah memberi peluang kepada mereka untuk bangkit semula. Contohnya di Vietnam beberapa orang tokoh tempatan yang dipenjarakan telah dibebaskan seperti Caio Dai dan Hua Hau. Manakala di Burma, Aung San dan rakan-rakannya telah dibebaskan. Begitu juga di Indonesia, beberapa orang tokoh yang dipenjarakan semasa pentadbiran Belanda telah dibebaskan. Mereka terdiri daripada Sukarno, Hatta dan Sutan Syahrir. Pembebasan mereka bermakna perjuangan bagi menuntut kemerdekaan telah bernafas semula.


JATUHNYA IMEJ BARAT

Kebangkitan dan kejayaan tentera Jepun menguasai Asia Tenggara dalam jangka waktu yang singkat telah secara langsung menjatuhkan imej Belanda dikalangan rakyat Indonesia, British di Burma, Perancis di Indo China dan Sepanyol di Filipina.

Pada tanggapan penduduk tempatan orang-orang timer sebenamya jauh lebih hebat dan kuat berbanding bangsa Eropah yang telah sekian lama menjajah mereka. Justeru itulah perjuangan menuntut kemerdekaan semakin bersemangat selepas tentera Jepun berundur dari Asia Tenggara pada tahun 1945.

KESENGSARAAN HIDUP SEMASA PENDUDUKAN JEPUN

Sepanjang 31/2 tahun pendudukan Jepun di Asia Tenggara keseluruhan kawasan mengalami kemelesetan ekonomi. Peningkatan harga barang yang berterusan dengan kadar inflasi yang terlalu tinggi telah menyukarkan lagi kehidupan rakyat. Contohnya di Thailand, Burma dan Vietnam kekurangan barang makanan pada tahun 1943 telah mengakibatkan harga barangan meningkat sehingga 39 kali ganda. Keadaan ini tentunya memeritkan golongan bawahan yang bekega sebagai petani.

Seluruh rakyat dan negara terus terbeban apabila Jepun meningkatkan lagi eksploitasi sumber kekayaan negara dengan mengaut Seluruh sumber ke negara mereka. Misalnya di Indonesia dan Burma semua hasil pertanian dan perlombongan telah diangkut ke negara Jepun.

Segala penderitaan dan kesengsaraan rakyat sepanjang pendudukan Jepun telah menyedarkan rakyat bahawa mereka tidak lagi mahu dijajah selepas pengunduran Jepun dari negara mereka.
PROPAGANDA JEPUN
Bagi menjamin dan mengekalkan penguasaan Jepun ke atas Asia Tenggara, mereka menyebarkan pelbagai propaganda contohnya di Indonesia rakyat telah diperkenalkan slogan `Jepang Indonesia Sama-sama atau Jepang Saudara Tua'.Manakala di Filipina rakyat telah di tanam dengan slogan `Asia Untuk Asia', 'Filipina Untuk Orang Filipina' dan `Asia Adalah Satu'.
Melalui slogan-slogan ini walau pun is merupakan propaganda tapi telah menyedarkan rakyat tempatan bahawa mereka tidak patut dijajah lagi setelah pengunduran Jepun dari tanah air nanti.
JANJI JEPUN UNTUK MEMBERI KEMERDEKAAN
Jepun sedar bahawa mereka tidak akan kekal lama di Bumi Asia Tenggara justeru bagi memikat hati penduduk tempatan Jepun telah berjanji akan memberi kemerdekaan suatu hari nanti. Di Indonesia misalnya Perdana Menteri Jepun telah berjanji akan memberi kemerdekaan. Bagi tujuan itu satu Jawatankuasa Persiapan Kemerdekaan Indonesia yang dipengerusikan oleh Sukarno telah ditubuhkan. Janji Jepun, kemerdekaan akan diberi kepada rakyat Indonesia selewat-lewahrya pada 7 Sept 1945.

Manakala di Burma beberapa pemimpin seperti Dr. Ba Mao, Thakin Mya, dan Thakin Aung San telah di jemput keTolryo bagi membincangkan mengenai kemerdekaan Burma. Begitu juga di Filipina, sebuah jawatankuasa yang dikenali sebagai Preparatory Commission For Philippina Indepandence telah ditubuhkan bagi mengkaii perlembagaan sehinggalah Filipina diberi kemerdekaan pada 14 Okt 1943 oleh Jepun. Daripada peristiwa-peristiwa inilah kebanyakkan pemimpin tempatan beranggapan bahawa mereka telah berada diambang kemerdekaan dan tidak wajar lagi dijajah selepas pengunduran Jepun dari tanah air mereka.

KESIMPULAN

Ternyata pendudukan Jepun di Asia Tenggara selama 31/2 tahun telah mendatangkan pelbagai implikasi kepada sistem politik, sosial dan ekonomi masyarakat tempatan. Namun, pendudukan Jepun juga sebenamya telah berjaya menanam dan seterusnya membangkitkan semangat nasionalisme di kalangan penduduk tempatan. Pengunduran Jepun dari Asia Tenggara pada Sept 1945 telah diikuti dengan perjuangan menuntut kemerdekaan oleh masyarakat tempatan sehinggalah mencapai kemerdekaan yang sebenarnya.

Bincangkan kesan-kesan Perjanjian Yandabo (1826) di Burma dan Perjanjian Kanagawa (1854) di Jepun.

A. PENGENALAN

1. Perang British-Burma Pertama yang berlaku pada tahun 1824 telah berakhir dengan Perjanjian Yandabo pada tahun 1826 apabila perjanjian tersebut ditandatangani di antara kerajaan Burma dengan pihak berkuasa British pada 24 Februari 1826.

2. Manakala Perjanjian Kanagawa pula ditandatangani pada bulan Mac 1854 apabila Jepun menerima ancaman daripada Amerika Syarikat supaya menerima dan membuka pintu kepada kuasa barat di Jepun.

3. Kedua-dua perjanjian tersebut kemudiannya telah merintis dan membuka jalan kepada perjanjian lain dengan kuasa barat sama ada secara paksa atau sukarela. Yang jelas kedua-dua perjanjian tersebut telah membawa pelbagai kesan kepada kedua-dua negara tersebut.


B. ISI

Perjanjian Yandabo 1826

1. Syarat-syarat Perjanjian Yandabo.

i. Kerajaan Burma dikehendaki menyerahkan wilayah Arakan, Tanneserim, Assam, Manipur dan Cachar kepada British.

ii. Kerajaan Burma bersetuju menggugurkan semua tuntutan ke atas Assam, Manipur dan Cachar serta berjanji tidak akan campur tangan dalam hal-ehwal negeri tersebut.
iii. Kerajaan Burma tidak boleh melakukan sebarang serangan ke atas Siam.
iv. Kerajaan Burma diwajibkan membayar ganti rugi ekoran peperangan yang meletus sebanyak 10 juta rupee.
v. Pihak berkuasa British akan menempatkan seorang Residen di ibu kota Burma. vi. Kerajaan Burma akan menempatkan seorang duta di Calcutta.
vii. Sate perjanjian perdagangan yang berasingan akan dibuat antara British dengan kerajaan Burma.


2. Kesan-kesan Perjanjian Yandabo.

i. Perjanjian ini telah mengaibkan raja dan rakyat Burma. Kemenangan British dalam peperangan British-Burma Pertama telah menghancurkan perasaan angkuh orang-orang Burma.

ii. Perjanjian Yandabo ternyata memihak kepada British. Burma terpaksa menerima seorang duta diplomatik di ibu negerinya dan menghantar duty Burma ke Calcutta.

iii. Perjanjian juga membawa maksud Burma mesti menerima British sebagai sebuah
kuasa yang sama dengan mereka. Ini merupakan satu tamparan yang besar kepada Dinasti Konbaung yang selama ini memusuhi British.

iv. Kemenangan British dalam peperangan dengan Burma menyebabkan banyak wilayah Burma yang kaya dengan somber pertanian terutama di wilayah Burma Hilir telah jatuh kepada pihak British. Wilayah-wilayah ini menjadi tapak untuk meluaskan kuasa British ke seluruh Burma.
v. Perjanjian ini ternyata menguntungkan British dan merugikan Burma serta membawa kepada berlakunya Perang British-Burma Kedua.

Perjanjian Kanagawa 1854

1. Syarat-syarat Perjanjian Kanagawa.

i. Kerajaan Jepun terpaksa membuka dua buah pelabuhan utama kepada kapal Amerika Syarikat iaitu pelabuhan Shimoda dan Hakodate bagi mendapatkan bekalan dan berdagang. Amerika Syarikat akan diberi hak layanan "most favoured nation ".

ii. Kerajaan Amerika Syarikat diberi kebenaran untuk melantik seorang konsul di Shimoda.

iii. Kesemua anak kapal Amerika Syarikat yang terkandas di Jepun hendaklah diberi layanan yang balk dan sempuma.

2. Kesan-kesan Perjanjian Kanagawa.

i. Aspek Politik

a. Berlakunya perubahan dasar di Jepun. Perjanjian ini telah menamatkan dasar tutup pintu yang diamalkan oleh Shogun Tokugawa. Perjanjian seterusnya dibuat dengan negara­negara lain bagi tujuan menjalin hubungan diplomatik seperti British pada tahun 1854, Russia 1855 dan Belanda 1856.

b. Perjanjian kedua diadakan dengan Amerika Syarikat pada tahun 1858 yang dikenali dengan Perjanjian Townsend Hams. Ekorannya beberapa buah pelabuhan lain dibuka
kepada pedagang asing seperti pelabuhan Kobe, Nagasaki, Kanagawa dan Niigate. Seorang menteri ditempatkan di Edo (Tokyo).

c. Jatuhnya Shogun Tokugawa. Suku-suku barat seperti Toza, Tozama, Choshu dan Hizen telah bangkit menentang Shogun yang akhirnya memaksa Shogun Keiki menyerah kuasa kepada Maharaja Meiji pada tahun 1867.

d. Penguasaan Maharaja Meiji dalam pentadbiran akhirnya membawa kepada dasar pemodenan Jepun yang mencakupi bidang politik, ekonomi dan sosial pada tahun 1868.

ii. Aspek Ekonomi

a. Ekonomi Jepun berkembang dengan pesatnya kesan daripada kemunculan ekonomi komersial akibat daripada perdagangan asing.

b. Kemunculan ekonomi komersial telah membawa kepada kebangkitan golongan "Zaibatsu" baru yang terus memajukan lagi ekonomi moden Jepun.

c. Pihak pengusaha barat dibenarkan berurusniaga melalui pihak berkuasa Jepun di bawah peraturan pelabuhan tersebut.


iii. Aspek Sosial

a. Kesan kemasukan pengaruh dan budaya barat, tersebarlah agama Kristian yang dibawa oleh mubaligh kristian. Malah masyarakat luar juga telah dibenarkan mengamalkan agama masing-masing.

b. Perjanjian ini juga telah merintis kepada pemulihan kuasa maharaja Jepun yang akhimya membawa kepada pemodenan negara Jepun.

C. KESIMPULAN

a. Ternyata bahawa kedua-dua perjanjian tersebut telah memberi kesan yang berbeza kepada kedua-dua negara sama ada, dari segi politik, ekonomi mahu pun sosial.

b. Perjanjian Yandabo telah secara langsungnya memberi keuntungan kepada pihak British terutama dalam usaha menguasai sumber di bumi Burma. Pengaruh politik dapat dikembangkan sehinggalah keseluruhan Burma jatuh ke tangan British setelah berakhimya Perang British-Burma Ketiga.

c. Berbanding dengan kerajaan Jepun, Perjanjian Kanagawa telah secara langsungnya membuka peluang kepada kerajaan Jepun untuk mengubah haluan menjadi negara maju khususnya apabila Maharaja Meiji melaksanakan dasar pemodenannya pada tahun 1868.

Bincangkan kegiatan ekonomi komersil di Burma dan Filipina selepas kedatangan kuasa¬kuasa Barat.

A) PENGENALAN

1. Kedatangan British di Burma dan Sepanyol serta Amerika Syarikat di Filipina telah mempengaruhi kegiatan ekonomi di kedua-dua negara tersebut. Sistem ekonomi sara diri telah betukar kepada ekonomi komersil.

2. Kegiatan ekonomi yang diperkenalkan oleh kuasa-kuasa Barat bertujuan untuk eksport.

3. Ekonomi di kedua-dua negara telah berkembang dengan pesat dalam bidang pertanian, perkilangan, perlombongan dan pembalakan.

B.ISI

1. Burma

a) Padi

i. Burma menjadi pengeksport terbesar beras di dunia dengan menyediakan 40% dari jumlah bekalan beras dunia.

ii. Arakan dan Tenasserim berkembang pesat sebagai kawasan penanaman padi. Di Tenasserim, pengeluaran sebanyak 50% daripada keseluruhan pengeluaran Burma antara tahun 1845 dan 1852. Memandangkan tenaga buruh dan bekalan makanan yang lebih murah di Arakan, maka kadar pertumbuhan kawasan penanaman padi adalah lebih pesat.

iii. Pada tahun 1852, Akyab menjadi pengeksport beras yang utama di dunia.
iv. Burma Hilir mempunyai potensi sebagai kawasan penanaman padi disebabkan faktor tanahnya yang sesuai dan bekalan air yang banyak.
v. Tanaman padi berkembang disebabkan:
• Pemerintahan British memberi galakan seperti jaminan keselamatan
kepada petani, menyediakan pasaran luar untuk hasil keluaran mereka, dan
menetapkan syarat mudah bagi mendapatkan pinjaman.
• Wujudnya bekalan tenaga buruh mengikut musim.
• Kemudahan mengangkut hasil pengeluaran.
• Kaedah perhubungan dan pengangkutan moden.

• Faktor-faktor luar seperti:
. Pertambahan permintaan di pasaran Eropah dan di Asia Tenggara.
• Pertambahan penduduk.
• Pembukaan Terusan Suez pada tahun 1869.
• Penggunaan jalan air untuk mengeksport beras menggunakan kapal wap.
vi. Burma menjadi jelapang padi yang terpenting di dunia.

vii. Kesan perkembangan tanaman padi di Burma ialah;
• Pertumbuhan pesat penduduk.
• Penghijrahan masuk orang India.
• Perkembangan bidang perhubungan.
• Perubahan sosial dan masalah politik.
• Perpindahan penduduk ke Burma Hilir.
• Menyekat pertumbuhan bandar besar yang lain.

b) Petroleum

i. Telaga minyak dilombong semasa pemerintahan Raja-raja Burma dan kebanyakannya berpusat di Yenangyaung.

ii. Minyak digunakan di rumah untuk menyalakan pelita dan mengawet kayu, tikar dan kertas yang dibuat daripada daun palma.

iii. Keadaan berubah setelah Burmah Oil Company ditubuhkan oleh sebuah firma British di Rangoon pada tahun 1886. Firma ini menjalankan kegiatan perusahaan menggali minyak dan membeli pajakan kerajaan serta persendirian.

iv. Selepas lima tahun fu-ma ini beroperasi, ia berjaya menandingi minyak tanah yang diimport dari Amerika Syarikat di pasaran tempatan. Malah, syarikat ini mampu mengeksport minyak ke India pada tahun 1896 ke Pulau Pinang.

c) Balak

i. Balak khasnya kayu jati merupakan bahan eksport yang menduduki tangga kedua selepas minyak.

ii. Pada tahun 1856, Jabatan Perhutanan ditubuhkan di bawah seorang Ketua Pemelihara hutan untuk memastikan pengurusan dan kegiatan mendapatkan sumber-sumber hutan dijalankan dengan sempurna.

iii. Jabatan ini telah mengisytiharkan hutan-hutan yang berharga sebagai hutan simpanan. Kawasan ini dipajak kepada syarikat swasta dengan syarat tertentu atau disimpan oleh jabatan.

iv. Pengeluaran balak Burma menjelang tahun 1941 ialah 75% daripada jumlah
pengeluaran di dunia. Syarikat yang terbesar ialah Bombay-Burmah Trading
Corporation.

2. Filipina

a) Tebu

i. Tebu menjadi tanaman jualan pertama yang dieksport. Menjelang akhir abad ke­19, muncul sebagai salah satu keluaran utama dalam ekonomi penjajahan.

ii. Pertumbuhan perdagangan tebu (gula) di Manila berlaku selepas pembukaan Manila kepada perdagangan dunia.

iu. Faktor yang menyumbang kepada perkembangan ini ialah;
· Peranan saudagar asing.
· Kemajuan pengangkutan seperti pembukaan Terusan Suez.

iv. Semasa pemerintahan Sepanyol, terdapat dua buah kawasan yang berkembang pesat di Filipina. Kawasan tersebut adalah Visayas di Pulau Negros dan wilayah Pampanga dan Tarlac di Pulau Luzon.

v. Semasa pemerintahan Amerika Syarikat (hingga tahun 1941) pengeluaran tebu meningkat enam kali ganda dan pada tahun 19.30 kedudukannya kukuh sebagai bahan eksport utama Filipina.

vi. Perubahan mendadak selepas tahun 1920 adalah disebabkan;
· Kesan Perang Dunia telah meningkatkan pem7intaanya.
· Penggunaan kaedah dan teknologi moden.
· Pembinaan jalan kereta api baru menuju ke arah Manila dan memajukan
tanah dataran Pampanga.
· Akibat dasar tarif Amerika Syarikat terhadap Filipina.

b) Tembakau

i. Di samping tebu, eksport Filipina yang penting ialah tembakau. Perkembangan tembakau sebenarnya bergantung kepada pembukaan kepulauan tersebut kepada perdagangan asing pada pertengahan abad ke-19.

ii. Tembakau merupakan eksport utama Filipina semasa di bawah pemerintahan Sepanyol.

ni. Kawasan di Lembah Gaganpan, Ilocos, Neuva, Ecija dan Marinduque dikhaskan untuk penanaman tembakau.

iv. Penanaman tembakau dimonopoli oleh kerajaan. Keuntungan daripada monopoli ini berjaya mengatasi masalah kewangan Sepanyol.

v. Berlaku penindasan dan penyalahgunaan kuasa. Sistem monopoli ini melahirkan satu amalan tanaman paksa yang kejam.

vi. Wujud pasaran gelap, kegiatan rasuah, dan penyeludupan. Akhirnya, pada tahun 1882 monopoli ini ditamatkan.

vii. Kemerosotan tanaman tembakau ketara pada akhir tahun 1930-an apabila nilai ekspresnya hanya 0.75% daripada keseluruhan nilai ekonomi.

viii. Kemerosotan tanaman tembakau disebabkan;
· Sistem tarif Amerika Syarikat.
· Pengenalan tembakau Virgina Amerika.
· Orang Filipina lebih suka tembakau Amerika.


c) Abaka

i. Muncul sebagai tanaman jualan yang utama di Filipina selama 40 tahun selepas kemerosotan tembakau.

ii. Peningkatan pennintaan datang dari Amerika Syarikat sehingga abaka menjadi bahan eksport utama selepas tahun 1830. Menjelang tahunl850-an, abaka dihantar ke New England untuk diproses menjadi tali sementara pada masa yang sama sebuah Hang tali-temali yang kecil kepunyaan orang Amerika telah didirikan di Manila.

iii. Pusat pengeluaran utama adalah di wilayah Bicol di Albay, Sorsogon, Leyte dan S amar.

iv. Abaka mula menjadi tanaman utama apabila Amerika Syarikat mengambil alih kuasa di Filipina.

v. Pada tahun 1941, keluaran abaka lebih kurang 95% daripada jumlah keluaran dunia. Filipina dapat mempertahankan kedudukannya sebagai satu-satunya pengeluar abaka untuk pasaran dunia.

vi. Perdagangan abaka ditentukan oleh tarif yang dikenakan. Mengikut Akta Pyne Aldrich pada tahun 1909, abaka yang dieksport ke Amerika Syarikat bebas daripada cukai.

d) Kelapa

i. Tanaman keempat penting di Filipina iaiah kelapa yang merupakan tanaman asli Filipina.

ii. Kelapa digunakan sebagai sumber makanan dan bahan bakar.

iii. Hasil keluaran kelapa mula wujud menjelang abad ke-20 sebagai eksport utama.

iv. Kawasan penanaman kelapa ialah Luzon, Manila dan di sekitar Teluk Lagoon hingga ke pantai Tayabas. Faktor yang membolehkan tanaman kelapa berkembang baik ialah;

· Sistem pengangkutan yang baik.
· Tanah gunung berapi yang subur.
· Iklim yang sesuai.

v. Pulau Visayas dan Mindanao yang terletak jauh ke selatan tarot menjadi pusat penanaman kelapa yang penting.
vi. Kelapa merupakan tanaman yang menerima kurang campur tangan dari pihak kerajaan. Pekebun-pekebun kecil menguasai penanaman kelapa.

vii. Semasa pemerintahan Amerika Syarikat, perkembangan tanaman kelapa disebabkan;

· Pasaran yang sedia ada di Amerika Syarikat.
· Dasar tarif yang dikenakan.

viii. Keluaran utama kelapa ialah kelapa kering, minyak kelapa, kelapa parut kering dan bahan makanan daripada hampas kelapa.

ix. Pengeluaran kelapa kering meningkat 9 kali ganda sejak tahun 1900. Oleh sebab kelapa kering mempunyai pasaran yang baik di Eropah maka usaha memproses kelapa kering adalah lebih sesuai dijalankan di kepulauan itu sendiri. Ini telah mewujudkan satu perusahaan tempatan yang penting.

C) KESIMPULAN

1. Penguasaan kuasa-kuasa Barat di-Burma dan Filipina telah menyebabkan perkembangan ekonomi yang sangat pesat.
2. Walau bagaimanpun, perkembangan ekonomi telah memberi keuntungan kepada pihak penjajah manakala rakyat tempatan masih dibelenggu kemunduran dan hidup menderita kesan dasar ekonomi yang diperkenalkan oleh pihak penjajah.

Bincangkan perubahan-perubahan perlembagaan di Tanah Melayu antara tahun 1946 hingga 1955.

A. PENGENALAN:
1. Setelah berakhirnya Perang Dunia Kedua, British telah kembali untuk mentadbir Tanah Melayu dan memperkenalkan beberapa perlembagaan baru.
2. Antara perlembagaan-perlembagaan tersebut ialah memperkenalkan dan melaksanakan Malayan Union 1946, Persekutuan Tanah Melayu 1948, Sistem Ahli 1951, pilihanraya Majlis Tempatan (1951 hingga 1952) dan Pilihanraya Umum 1955.
3. Tujuan utama British melaksanakan perlembagaan-perlembagaan ini untuk memberikan pengalaman serta peluang pentadbiran kepada penduduk-penduduk di Tanah Melayu ke arah kemerdekaan.

B. ISI:
A) Malayan Union 1946
a. Malayan._.. Union (MU) - merupakan satu bentuk . - pentadbiran yang diperkenalkan oleh British antara tahun 1946 hingga 1948. Sir Harold Mac Michael telah ditugaskan untuk mendapatkan tandatangan raja-raja Melayu. MU telah diisytiharkan secara rasmi pada 1 April 1946 tanpa kehadiran raja¬raja Melayu. Orang-orahg Melayu telah membantah pengenalan MU ekoran daripada ciri-ciri perlembagaannya seperti: i. Dari segi pentadbiran, Malayan Union menggabungkan semua negeri¬
negeri Melayu dan Negeri-negeri Selat kecuali Singapura yang akan
ditadbir berasingan dan menjadi tanah jajahan mahkota British. MU akan
diketuai oleh seorang Gabenor British yang berpusat di Kuala Lumpur.
Majlis Perundangan Persekutuan dan Majlis Kerja telah dibentuk untuk
melicinkan lagi pentadbiran.
ii. Dari segi kedudukan raja-raja Melayu, raja-raja Melayu hilang kedaulatan mereka terutama dari segi pentadbiran kecuali hal-hal yang berkaitan dengan agama Islam dan adat istiadat Melayu sahaja
iii. Dari segi kewarganegaraan, perlembagaan MU telah melonggarkan syarat¬syarat kewarganegaraan melalui prinsip 'Jus Soli' iaitu semua orang akan dianggap warganegara jika tinggal di negara tersebut. Selain itu, warganegara juga akan diberikan kepada mereka yang memohon dan layak.
b. Perlembagaan MU ini telah ditentang hebat oleh orang-orang Melayu dan British menggantikan dengan Persekutuan Tanah Melayu 1948.

B) Persekutuan Tanah Melayu (PTM) 1948
a. Persekutuan Tanah Melayu telah diisytiharkan secara rasmi pada 1 Februari 1948 bagi menggantikan Malayan Union. PTM terdiri daripada gabungan sembilan buah negeri Melayu dan akan ditadbir oleh seorang Pesuruhjaya Tinggi British yang berpusat di Kuala Lumpur. PJT akan dibantu oleh Majlis Perundangan Persekutuan dan Majlis Kerja.
b. Dalam perlembagaan PTM, kedudukan dan keistimewaan raja-raja Melayu telah dipulihkan, sekaligus mengembalikan semula hak keistimewaan orang¬orang Melayu.
c. Pemberian taraf kewarganegaraan juga telah diperketatkan semula. Kewarganegaraan boleh diperolehi secara automatik bagi meereka yang dilahirkan di Malayan Union dan juga melalui permohonan. Mereka yang tinggal di Tanah Melayu 8 hingga 12 tahun, atau menetap di Persekutuan antara 15 hingga 20 tahun juga layak memohon.
d. Perlembagaan PTM telah mendapat reaksi yang positif daripada orang-orang Melayu. Walau bagaimanapun, PTM tidak sempat dilaksanakan sepenuhnya ekoran daripada tindakan British mengisytiharkan Tanah Melayu dalam keadaan darurat pada April 1948. Darurat diisytiharkan ekoran daripada tindakan PKM melancarkan pemberontakan bersenjata pada 16 Jun 1948 di Perak.

C) Sistem Ahli (1951)

a. British juga cuba memperkenalkan Sistem Ahli pada tahun 1951. Tujuannya adalah memberikan pendedahan pentadbiran untuk rakyat di Tanah Melayu ke arah berkerajaan sendiri.
b. Sistem Ahli terdiri daripada pemimpin-pemimpin pelbagai kaum yang dilantik oleh British menjadi anggota Majlis Perundangan Persekutuan dengan harapan dapat memberikan latihan dan pengalaman untuk mentadbir.
c. Pada tahun 1951, keanggotaan Sistem Ahli terdiri daripada 3 orang Melayu, seorang cina dan seorang India (Sri Lanka). Pada tahun 1954, keanggotaannya telah bertambah menjadi 8 orang iaitu:
• Dato Onn bin Jaafar - memegang portfolio Hal Ehwal Dalam Negeri
• Dr Lee Tiang Keng - portfolio Kesihatan
• Dato E.E.C Thuraisingam-portfolio Pelajaran
• Dato Nik Alunad Kamil - portfolio kerajaan tempatan dan perancang Bandar
• Kolonel H. S Lee - Pengangkutan
• Dr Ismail Ab Rahman - Hasil Bumi
• Mustafa Al Bakri Hassan - Perhubungan Industri dan Masyarakat
• V.M.N Menon - Pos dan Telekom
d. Mereka diberi tanggungjawab mengetuai portfolio British di Tanah Melayu pada waktu itu. Pengenalan Sistem Ahli ini telah mewujudkan perpaduan

antara kaum terutama selepas pembentukan Parti Perikatan iaitu parti gabungan antara Umno dan MCA.

D) Pilihanraya Majlis Tempatan 1951-1952
a. Untuk menarik minat orang-orang Cina menyokong pentadbirannya, British telah memperkenalkan pilihanraya Majlis Tempatan di Pulau Pinang 1951 dan Kuala Lumpur pada tahun 1952.
b. Pada masa ini, Parti Perikatan yang terdiri daripada gabungan UMN0 dan MCA telah ditubuhkan untuk menguasai Majlis Tempatan ini. Parti Perikatan telah berjaya mengalahkan Parti Negara dengan menguasai 9 daripada 12 kerusi.

E) Pilihanraya Umum 1955

a. Kejayaan pilihanraya Majlis Tempatan telah mendorong British melaksanakan Pilihanraya Umum pada tahun 1955.
b. Dalam pilihanraya ini, tiga buah parti politik terbesar telah bertanding iaitu Parti Perikatan yang terdiri daripada UMNO, MCA dan MIC, Parti Negara (IIvIP) dan Parti Islam Se Malaya (PAS).
c. Sebanyak 52 kerusi dipertandingkan. Parti Perikatan telah berjuang menggunakan slogan. Dengan itu, Parti Perikatan telah berjaya menarik sokongan penduduk-penduduk di Tanah Melayu.
d. Akhirnya dalam pilihanraya pada 27 Julai 1957, Parti Perikatan telah berjaya menguasai 51 kerusi daripada 52 kerusi yang dipertandingkan. Satu kerusi dimenangi oleh PAS iaitu di Perak. Pada 31 Julai 1957, satu kabinet telah ditubuhkan dan Tunku Abdul Rahman telah dilantik sebagai Ketua Menteri Persekutuan yang pertama.

C) KESIMPULAN:

1. Sebagai kesimpulannya kita dapati, perlembagaan-perlembagaan yang dilaksanakan oleh British ini telah berjaya membuka mata orang-orang Melayu ke arah kemerdekaan Tanah Melayu.
2. Rundingan-rundingan kemerdekaan telah dilakukan antara pemimpin-pemimpin Tanah Melayu dengan kerajaan British mulai Januari 1956. Dalam rundingan tersebut, Perdana Menteri British telah berjanji memberikan kemerdekaan sepenuhnya kepada Tanah Melayu setahun selepas rundingan ini.
3. Akhirnya pada 31 Ogos 1957, Tanah Melayu-telah diisytiharkan merdeka oleh British dengan Tunku Abdul Rahman sebagai Ketua Menteri yang Pertama.

Sistem Residen telah membawa banyak perubahan dalam aspek politik di Perak dan Selangor. Bincangkan.

A. PENGENALAN

1. Sistem Residen diperkenalkan di Perak 1874 selepas Perjanjian Pangkor 20 Januari 1874. Sistem ini kemudian diperluaskan ke Selangor dan Sungai Ujung 1874 pada tahun 1875 dan Pahang 1888.

2. Sistem Residen merupakan satu sistem pemerintahan secara tidak langsung Kerajaan British di Tanah Melayu. Mengikut Sistem Residen, Residen ialah seorang Pegawai British yang dilantik sebagai penasihat sultan dalam semua perkara kecuali yang berkaitan dengan agama Islam dan adat istiadat Melayu.

3. Perlaksanaan Sistem Residen menyebabkan berlakunya perubahan dalam aspek politik di Perak dan Selangor.

4. Selain aspek politik Sistem Residen juga membawa perubahan. dalam aspek ekonomi dan sosial di Perak dan Selangor.


B. ISI

Perubahan Politik

1. Pentadbiran British bertujuan mewujudkan keamanan dan ketenteraman demi menjamin keutuhan dan kelancaran pentadbirannya. Perlantikan Residen menyebabkan berlakunya perubahan penting dalam pentadbiran di negari-negeri Melayu.

2. Residen bertanggungjawab memulih, menjaga dan mengekalkan keamanan dalam negeri melalui pengenalan perlembagaan undang-undang dan peraturan yang baik dan berkesan. Perebutan takhta dalam kalangan kerabat, persengketaan kongsi gelap dan lanun dapat dihentikan.

3. Residen bertanggungjawab merintis peraturan, merangka dasar dan mengamalkan pentadbiran negeri dan daerah. Sultan dinasihati oleh Residen di peringkat negeri dan di peringkat daerah, perlantikan Pemungut Cukai atau Majiistret (Pegawai Daerah) telah dilaksanakan bagi menggantikan pembesar dalam pentadbiran peringkat daerah.

4. Bagi mengemaskini pentadbiran yang sedia ada dan menambahkan kecekapan dalam pentadbiran, sebuah Majlis Mesyuarat Negeri telah dibentuk di bawah Perlembagaan Sistem Residen. Contohnya 1887 Sir Hugh Low membentuk Majlis Mesyuarat Negeri di Perak dan di Selangor pada tahun 1878. Majlis Mesyuarat Negeri menggantikan Majlis Sultan.

5. Anggota Ahli Mesyuarat Negeri terdiri daripada Sultan sebagai Presiden Majlis, Residen sebagai Penasihat Sultan, Penolong Residen, pembesar sebagai ahli tidak rasmi, dua atau tiga orang wakil orang-orang Cina dan Inggeris sebagai ahli tidak rasmi. Majlis ini berperanan membincangkan semua perkara berkaitan dengan pentadbiran, ekonomi dan sosial sesebuah negeri.

6. Fungsi majlis ini ialah sebagai badan penasihat sultan, merangka perlembagaan negeri, menggubal dan meluluskan undang-undang, menyusun pungutan cukai, mengurus dan menetapkan gaji pegawai-pegawai Melayu dan Mahkamah Rayuan Tertinggi serta meluluskan hukuman bunuh.

7. Kestabilan politik membolehkan British membawa masuk buruh asing demi kepentingan ekonomi penjajah.8. Setiap negeri dibahagikan kepada daerah-daerah tertentu yang diketuai oleh seorang pemungut cukai atau majistret. Kemudian ditukar nama kepada Pegawai Daerah. Pembahagian daerah ini menyebabkan wujudnya sempadan geografi yang jelas antara negeri-negeri Melayu.


9. Bagi melicinkan pentadbiran peringkat daerah , beberapa Jabatan Kerajaan British diwujudkan seperti Jabatan Kerja Raya, Jabatan Polis dan Jabatan Kesihatan Perubatan di bawah pengelolaan pegawai Eropah. Mahkamah Majistrret juga diwujudkan dan diketuai oleh Pegawai Daerah bagi mengadili semua masalah berdasarkan undang-undang Barat.

10. Di bawah Sistem Residen, pentadbiran negeri yang baru, setiap daerah dibahagikan kepada beberapa unit pentadbiran yang lebih kecil dikenali sebagai mukim yang diketuai oleh seorang penghulu dan peringkat yang paling bawah ialah kampung yang dikenali sebagai ketua kampung. Kapitan Cina dilantik bagi menjaga kepentingan orang Cina dan Penghulu Dagang dilantik bagi memelihara kepentingan masyarakat di Kepulauan Melayu.

11. Sultan..dan pembesar kehilangan kuasa dalam pemerintahan, sebaliknya Residen yang berkuasa menjalankan pentadbiran di negeri dan Pegawai Daerah di daerah. Contohnya pentadbiran British mempengaruhi perlantikan Sultan Yusoff di Perak.

12. Sistem pentadbiran di Negeri-negeri Melayu yang bercorak tradisional telah digantikan dengan sistem birokrasi Barat.


Perubahan Ekonomi

1. Selain perubahan politik, pelaksanaan Sistem Residen juga membawa perubahan dan kemajuan dalam aspek ekonomi di Negeri-negeri Melayu. Pembangunan ekonomi berkembang pesat kerana Residen bertanggungjawab memajukan sumber ekonomi seperti perusahaan bijih timah dan pertanian. Antara pertanian dagangan yang diperkenalkan ialah getah oleh Sir Hugh Low 1877. Pada tahun 1888 H.N.Ridley, memperkenalkan kaedah torehan getah iaitu sistem Tulang Ikan Hering. Penanaman kopi juga diperkenalkan di Perak dan Selangor.

2. Residen mewujudkan satu sistem pungutan cukai dan hasil dalam negeri. Pembesar
daerah tidak boleh mengutip cukai. Cukai diurus oleh pemungut cukai atau majistret.

3. Memperkenalkan dasar tanah yang lebih liberal membolehkan pembukaan lombong
bijih dan kawasan pertanian. Kerajaan mendapat sumber hasil daripada cukai.
Contohnya, pada tahun 1890 W.E. Maxwell, Residen British di Selangor telah
memperkenalkan peraturan tanah.

4. Undang-undang buruh yang longgar telah menggalakkan kemasukan buruh asing bekerja di sektor perlombongan dan pertanian dagangan.

5. Memperkenalkan dasar ekonomi kapitalis dan sistem kewangan moden seperti penubuhan Chartered Bank 1875 di Taiping dan Kuala Lumpur. Pinjaman wang menggalakkan pelaburan di sektor ekonomi komersil. Contohnya, pemodal British semakin banyak membuka lombong di Lembah Kinta. Perkembangan pesat sektor perlombongan bijih timah berkait rapat dengan kemajuan dalam sistem pengangkutan.

Perubahan Sosial

1. Dari segi social, Sistem Residen yang diperkenalkan telah membawa kepada pertambahan penduduk yang pesat di negeri-negeri Melayu. Pelaksanaan dasar buruh yang longgar dan galakan British menyebabkan imigran Cina dan India secara beramai-ramai datang ke Tanah Melayu. Kedatangan imigran ini menyebabkan terbentuknya masyarakat majmuk di Tanah Melayu.

2. Perkembangan bandar-bandar baru, seperti Ipoh, Kuala Lumpur, dan Seremban serta jurang social terus wujud antara bandar dan luar bandar.

3. Perkembangan pengangkutan melibatkan jalan raya dan jalan keretapi yang telah dibina menghubungkan kawasan perlombongan bijih timah dan ladang-ladang getah dengan bandar dan pelabuhan.

4. Landasan keretapi yang pertama dibina di Perak menghubungkan Taiping ke Port Weld pada tahun 1885 dan Kuala Lumpur ke Bukit Kuda pada tahun 1886. Di samping itu perkhidmatan telefon.-dan telegraf turut diperkenalkan di Perak pada tahun 1876 dan diperluaskan ke Kuala Lumpur pada tahun 1891.

5. Perkhidmatan kesihatan mula diperkenalkan pada tahunl878 dengan pembinaan hospital di Taiping dan Kuala Lumpur. Menjelang 1896, Perak mempunyai 15 buah hospital dan Selangor mempunyai 14 buah hospital.

6. Sistem perhambaan dan buruh paksa dihapuskan oleh Sir Hugh Low di Perak pada tahun 1884

C. KESIMPULAN

a. Sistem Residen berjaya membawa perubahan di Perak dan Selangor dalam aspek politik. Selain itu Sistem Residen juga membawa perubahan dalam aspek, ekonomi dan social. Walaupun ada kebaikan, tidak dinafikan kelemahan yang wujud telah menimbulkan penentangan oleh sultan dan pembesar terhadap sistem tersebut.
b. Sistem Residen berlansung sehingga 1895 dan kemudian digantikan dengan Negeri - negeri Melayu Bersekutu pada Julai 1896.